Tagged as: θλίψη

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου Αυτό που νιώθεις χαμένος. Αυτό που νιώθεις πως τίποτα δεν έχει αξία. Αυτό που είσαι μόνος σε ένα κόσμο γεμάτο φασαρία και εσύ εκεί μέσα  στην δικιά σου ησυχία. Να προσπαθείς να φανείς και να μην φαίνεσαι πουθενά. Αυτό που νι...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. "-Τι είσαι; Πνεύμα ή αερικό; -Είμαι η θλίψη..." Αγαπημένη φράση από αγαπημένη ταινία, που έμελλε να με στοιχειώσει τελικά. Έχω ερωτευτεί μιαν ιδέα. Δεν έχει χέρια για να με αγκαλιάσει, πόδια για να έρθει κοντά μου. Δεν έχει...

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου Χειμώνας στην φύση. Χειμώνας και στην ψυχή. Περιμένω την άνοιξη της συντροφιάς του. Εκείνη την άνοιξη που μου προσφέρει η παρουσία του όταν ακούω τα κλειδιά στην πόρτα. Τον ήλιο που λάμπει κάθε φορά που με κρατάει στην αγκαλιά του...

Γράφει η Φλώρα Σπανού Δεν είναι όλα τα χαμόγελα τα ίδια. Κάποια χαμόγελα είναι αληθινά και κάποια ψεύτικα. Κάποια ειρωνικά. Και κάποια απλά εμφανίζονται για να σου δώσουν ακριβώς εκείνη την ψευδαίσθηση πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Γιατί π...

Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός Μέσα στην στεναχώρια της βυθίζει κι εμένα. Κλείνει μέσα της ότι αγαπά και προσπαθεί να σκοτώσει ότι την νοιάζεται. Γράφει γράφει μα το χαρτί της αδειανό. Λέξεις που χάνονται μόλις ανασάνουν. Δεν είναι αφύσικο όλο αυτ...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου Μια φορά και έναν καιρό ήταν η Κλέλια. Η όμορφη Κλέλια με τα μαύρα μαλλιά, τα πρασινογκρί μάτια και το σταρένιο δέρμα. Όλοι την ήξεραν για το χαμόγελό της! Εκείνο που δεν έφευγε ποτέ από τα χείλι της. Ποτέ! Σε ότι και αν σ...

Γράφει η Αμάντα Παναγιώτου Χειμωνιασε για τα καλά και εσύ δεν είσαι εδώ. Ξέρεις με θλίβει αυτός ο καιρός, κρυωνω πιο πολύ μέσα μου. Άναψαν και αυτά τα λαμπάκια, ο κόσμος αναζητά πλέον μια γιορτή για να χαμογελάσει και θεέ μου πόσο λυπηρό είναι όλο αυτό. ...

Γράφει η Σοφία Δέδε. Ήρθε πάλι. Αυτή η μαύρη θλίψη από το πουθενά. Tι να αντέξει αυτή η ψυχή; Από παντού χτυπιέται. Σήμερα δεν ήταν η μέρα της. Σήμερα εγκλωβίστηκε πάλι σε χαμένα μονοπάτια, σε αδιέξοδους δρόμους, ψάχνοντας να βρει ψίχουλα, όπως ...

Γράφει ο Σάκης Χαλβαντζής. Απουσία. Η δική σου βασανιστική απουσία. Δυνατότερη από τις παρουσίες πολλών. Δεν την επέλεξα. Όχι, δεν την επέλεξα. Δεν την απολαμβάνω, με πνίγει. Αυτή είναι η αναπόφευκτη αλήθεια. Απομονώνομαι. Χάνω την επικοινωνία μου με τους άλλ...

Γράφει η Δήμητρα Αποστολοπούλου. Να σιωπώ. Να κλαίω αθόρυβα. Στα κρυφά. Να κρατάω μέσα μου όσα δεν τολμώ να πω γιατί δεν “πρέπει”. Γιατί πρέπει να είμαι ευγενική. Γιατί πρέπει να συμβιβαστώ σε μια σκατοκοινωνία που με έκανε σαν τα μούτρα της. Να υπομένω. Δί...