Tagged as: Κική Γιοβανοπούλου

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου Πώς αντικαταστάθηκαν οι στιγμές, οι όρκοι κι υποσχέσεις, από φωνές, πικρά λόγια και δυνατούς καβγάδες; Πώς αντικαταστάθηκαν οι ζεστές αγκαλιές και τα γλυκά φιλιά, από ψυχρά βλέμματα και χτυπήματα στην πόρτα; Πώς τα φτερουγίσματα στ...

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου  Ποια λόγια, ποιες εξηγήσεις και ποιες υποσχέσεις, νομίζεις πως μπορούν να σε γυρίσουν πίσω; Ποιοι όρκοι, ποια "σ' αγαπώ" και ποια συγγνώμη, νομίζεις πως θα σου ανοίξουν το δρόμο της επιστροφής; Τι συγγνώμη να ζητήσεις απ' τις στάχ...

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου  Η απουσία σου, συντροφιά μου κι απόψε. Συναίσθημα πικρό, στιφό, βαρύ, αβάσταχτο. Όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα γύρω μου, που σε θυμίζουν, το κλειδί σου στο συρτάρι, η θέση σου στον καναπέ, το φούτερ σου που ξέχασες στη ντουλάπα. Όλ...

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου Ποιος άνεμος σ' έριξε άραγε πάλι σε ξέρα; Ποιοι θεοί συνωμότησαν να οδηγήσουν το σκαρί σου, πάλι σε χέρσο ερημονήσι;Χαμένοι πήγαν οι όρκοι σου πως δεν θα προσαράξεις, πως θα μείνεις να ταξιδεύεις στα νερά ότι καιρό κι αν κάνει. Χαμ...

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου  Θα ορκιζόμουν πως τίποτα δεν είχα αφήσει. Θα ορκιζόμουν πως είχα καταστρέψει κάθε τι που μας ένωνε, κάθε τι που μοιραστήκαμε. Ήμουν σίγουρη πως είχα καταφέρει να ξεφορτωθώ κάθε τι που σε θύμιζε. Προσπάθησα με όλες μου τις δυνάμεις...

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου  Να φύγεις. Μια ζωή αυτό δεν έκανες; Μια ζωή στα δύσκολα, πετούσες τα όπλα και έτρεχες να ξεφύγεις. Να φύγεις. Τι άλλο θα μπορούσα να περιμένω από σένα; Πάντα λάκιζες στην πρώτη δυσκολία. Πάντα το έβαζες στα πόδια. Να φύγεις. Τις μ...

Γράφει η Κική Γιοβανοπούλου  Ξέρεις, οι ψυχές δεν είναι παιχνιδάκια, με τα οποία μπορείς να παίζεις κι όποτε σου καπνίσει να τα πετάς. Οι άνθρωποι δεν είναι αντικείμενα, να τα χρησιμοποιείς, μέχρι να εκπληρώσεις το σκοπό σου ή να γεμίσεις τον άδειο χρόνο σου ...