Tagged as: κική δημουλά

Τον θυμάμαι ακόμα. Παράξενο πολύ, γιατί όσο ένα ανοιξιάτικο σύννεφο έμεινε, όσο χρειάζεται για να ειπωθεί ένα αντίο. Υπέροχο μνημείο. Διάχυτος σαν μυρουδιά, απροσδιόριστος σαν το άπειρο, βλέμμα σάμπως σ’ ατέλειωτη νύχτα. Μπροστά μας ένα σταχτοδοχείο ...

«Είναι τόσο απίθανο πράγμα να συμπέσουν οι βαθμοί του αισθήματος ακριβώς ανάμεσα σε δύο ανθρώπους – παρά μόνο ενδεχομένως για μία στιγμή. Μόνο. Από εκεί και πέρα έχουμε χάσματα και αυτό βοηθάει στο να μεγαλώνει το αίσθημα του ενός για τον άλλον, να μικραίνει τ...

Το ότι υπάρχει ένας άλλος δίπλα σου, ότι ερήμην του σκέφτεσαι και δημιουργείς, είναι πάρα πολύ σπουδαίο. «Οφείλει κανείς να ζει ένα πράγμα με την ένταση που του προκαλεί, κι ας βλάπτει το δεσμό αυτή η μονομερής ένταση. Κατά τη γνώμη μου, βλάπτεται ο δεσμός ...

«ΑΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ» από τη συλλογή «ΧΑΙΡΕ ΠΟΤΕ» Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ Ο έρωτας, όνομα ουσιαστικόν, πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού, γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, γένους ανυπεράσπιστου. Πληθυντικός αριθμός οι ανυπεράσπιστοι έρωτες. Ο φόβος, ό...

Περπατώ και νυχτώνει. Αποφασίζω και νυχτώνει. Όχι δεν είμαι λυπημένη. Υπήρξα περίεργη και μελετηρή. Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα. Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται, πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε. Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδα...