Loading posts...
Αχ ρε μάνα μεγάλωσα κι έγινα ό,τι φοβόμουν πιο πολύ. Εσύ.

Αχ ρε μάνα μεγάλωσα κι έγινα ό,τι φοβόμουν πιο πολύ. Εσύ.

Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη Μεγάλωσα κι άλλαξαν πολλά! Μεγάλωσα και μίκρυνε η ελευθερία μου κι ο χρόνος. Όχι μόνο αυτός που μου απομένει να ζήσω, αλλά και ο άλλος, ο ελεύθερος, ο χρόνος που έχω για να ξοδεύω αποκλειστικά για εμένα. Μεγάλωσα και δεν είναι μόνο...
Σ’αγαπώ και σε θαυμάζω ρε μάνα, κι ας μην στο λέω όσο πρέπει.

Σ’αγαπώ και σε θαυμάζω ρε μάνα, κι ας μην στο λέω όσο πρέπει.

Γράφει η Μαρία Χριστοδούλου Λένε πως στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους, βγάζουμε και τον πραγματικό μας εαυτό...και πιο κοντινό άτομο από τη μάνα δεν υπάρχει! Άρα τότε εγώ οφείλω να ομολογήσω πως είμαι στριμμένο έντερο! Γιατί σε σένα μάνα βγάζω τον χειρό...
Εσύ ο μπαμπάς της κι εγώ περήφανη για σένα..

Εσύ ο μπαμπάς της κι εγώ περήφανη για σένα..

Γράφει η Αριάδνη Αρβανίτη Κάθε μέρα που περνάει συνειδητοποιώ πόσο γρήγορα μεγαλώνει η κόρη μας και πόσο πολύ δένεται μαζί σου. Και χαίρομαι πολύ για αυτό. Μπορεί να με κατηγορείς ότι ζηλεύω αλλά ειλικρινά κάτι τέτοιο δεν ισχύει και το ξέρεις καλά… Το να...
Ναι ρε μαμά, τώρα καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να πάρω τη ζακέτα

Ναι ρε μαμά, τώρα καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να πάρω τη ζακέτα

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου Όλοι μας από την πρώτη στιγμή που αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας, έχουμε μνήμες από τους γονείς μας να μας προσέχουν, να μας μαλώνουν, να μας καθοδηγούν. Στην πορεία προς την εφηβεία, αυτή η προσοχή αρχίζει να μετατρέπε...
Ο πατέρας που θα σου “τύχει” θα είναι και η “τύχη” σου.

Ο πατέρας που θα σου “τύχει” θα είναι και η “τύχη” σου.

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου. Σήμερα γιορτάζεις και προσπαθώ να σκεφτώ πως ξεκίνησαν όλα. Μια φορά και έναν καιρό λοιπόν, ήταν ένα αγόρι. Περνούσαν τα χρόνια αλλά το αγόρι δε μεγάλωνε. Δεν ήθελε; Δε μπορούσε; Κανείς δεν ήξερε. Ψήλωνε βέβαια και άλλαζε, α...
Θα μου λείπει πάντα το “μπαμπά” που δεν θα πω

Θα μου λείπει πάντα το “μπαμπά” που δεν θα πω

Γράφει η Έφη Νερούτσου. Ανέκαθεν ήμουν πολύ περήφανη για τον πατέρα μου. Ήταν καπετάνιος και μάλιστα πολύ καλός. Τον ήξεραν όλοι, μίλαγε πολλές γλώσσες, με έπαιρνε στα ταξίδια μαζί του και όλοι με πρόσεχαν για να μην του κάνω παράπονα.  Τον θαύμαζα για πολλά...
Είναι και κάτι σύμμαχους, που τους λένε μπαμπάδες

Είναι και κάτι σύμμαχους, που τους λένε μπαμπάδες

Γράφει η Zoe Diam. Κακομαθημένο παλιοκόριτσο έλεγες και ξαναέλεγες, όταν χρόνια πριν ζητούσα κάτι απεγνωσμένα και έφερνα τον κόσμο ανάποδα για να το καταφέρω. Ένα κακομαθημένο παλιοκόριτσο που σε νευρίαζε γιατί στο πρόσωπο του δεν έβλεπες τον εαυτό σου, αλλά...
Στα ροζιασμένα σου χέρια, όλη μου η ζωή

Στα ροζιασμένα σου χέρια, όλη μου η ζωή

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου Ένα άγγιγμα σε κείνα τα γερασμένα χέρια, φτάνει για να σε κάνει να αναρωτηθείς… Να σε κάνει να ψάξεις και να βρεις ότι μπορείς από την ζωή του, να ξεθάψεις τις αναμνήσεις του, να ψάξεις σπιθαμή προς σπιθαμή εκείνες τις ρυτίδες…...
Κράτα μου θέση στην ασυμβίβαστη ζωή σου!

Κράτα μου θέση στην ασυμβίβαστη ζωή σου!

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου. Κοιτάω την κόρη μου στην σκηνή του θεάτρου. Έχει σημάνει σχεδόν λήξη για κάθε σχολική δραστηριότητα και οι παραστάσεις διαδέχονται η μια την άλλη. Κι εκείνη στέκει εκεί ατρόμητη, με την άγνοια κινδύνου που της δίνουν τα 5 υπέροχα ...
Αχ ρε μπαμπά.. Λίγο ακόμα ήθελα.

Αχ ρε μπαμπά.. Λίγο ακόμα ήθελα.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου. Πέρασε καιρός που γράφτηκε τούτο... πέρασε και χρόνος πολύς πια που δεν έχω ξεστομίσει το "μπαμπά".  Δεν πονάει τούτη μέρα λίγο πιο πολύ, γιατί δεν μπορεί να πονέσει πιο πολύ..  Οι μνήμες είναι που σκαλίζουν την πληγή..  Α...