Loading posts...
Τον ξεγέλασα το χρόνο σου λέω, μόνο που και πάλι, λείπεις..

Τον ξεγέλασα το χρόνο σου λέω, μόνο που και πάλι, λείπεις..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Έλα να σου μιλήσω για το τι είναι ο χρόνος. Κάτσε εδώ δίπλα να τα πούμε. Νομίζεις πως ο χρόνος είναι τα λεπτά κι οι μέρες;; Νομίζεις πως ο χρόνος είναι οι μήνες που περνάνε; Όχι φίλε μου, σε γελάσανε κι εσένα, όπως κι εμένα εκεί π...
Θα με βρεις εκεί ακριβώς που με άφησες, να σε περιμένω..

Θα με βρεις εκεί ακριβώς που με άφησες, να σε περιμένω..

Γράφει η Νένα Παπαδοπούλου Πάλι εδώ. Μόνη μου και σήμερα. Να χαζεύω τους τοίχους που βάψαμε παρέα, να ακούω τις φωνές και τα τραγούδια σου, να σε βλέπω να αράζεις εκεί στην γωνία του καναπέ και να περιμένεις την αγκαλιά μου. Τα κάναμε όλα τόσο όμορφα, θυ...
Οι στιγμές με τα παιδιά μας, το πιο πολύτιμο φυλαχτό..

Οι στιγμές με τα παιδιά μας, το πιο πολύτιμο φυλαχτό..

Γράφει η Ψυχολόγος, Μαρίνα Κρητικού Ζούμε σε μια εποχή που οι ρυθμοί είναι πολύ γρήγοροι και εμείς μοιάζουμε με καλοκουρδισμένα ρομποτ, τα οποία από το πρωί που θα σηκωθούν μέχρι να ξανακοιμηθούν το βράδυ βαδίζουν με τους ίδιους ξέφρενους ρυθμούς. Οι δύσκολες...
Οι μνήμες μου κουβαλάνε ήχους από τραγούδια..

Οι μνήμες μου κουβαλάνε ήχους από τραγούδια..

Γράφει η Αργυρώ Αμπατζίδου. Τελείωσα αργά από τη δουλειά. Η πλάτη μου και η μέση μου ήταν τόσο κλειδωμένες που άγγιζα το όριο του να καμπουριάζω. Αποφάσισα να επιστρέψω λοιπόν με τα πόδια στην ηρεμία του σπιτιού μου. Εβαλα τα ακουστικά στα αυτιά ακούγοντας τα...
Ο δειλός κοιμάται αγκαλιά με τις μνήμες και τα ανείπωτα

Ο δειλός κοιμάται αγκαλιά με τις μνήμες και τα ανείπωτα

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου Είναι κάτι μέρες όλο "θύμησες". Αυτές που σε υποχρεώνουν να μιλήσεις με τις μνήμες σου όλες. Όσους πέρασαν από τη ζωή σου και φέραν μαζί τους στιγμές που δυστυχώς αυτές δεν τις πήραν φεύγοντας, τους λίγους που εν τέλη έμει...
Μόλις αφήσεις το δάκρυ να πέσει, θα δεις την αλήθεια.

Μόλις αφήσεις το δάκρυ να πέσει, θα δεις την αλήθεια.

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη Ευτυχώς που κράτησα μια χούφτα κοχύλια, να πλέκω τις νύχτες που αγγίζεις στεριά. Δεν ξέρω  το φως σου αν έχει πνοή, αν ζητάει το βλέμμα, ένα σχοινί να κοπεί. Γνωρίζω τις λέξεις που θες να μου πεις, είναι οι μέρες που λείπουν και κ...
Εγώ σε ψάχνω στα μεθύσια μου..

Εγώ σε ψάχνω στα μεθύσια μου..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Σε ένα μεθύσι πάνω, σε λίγο αλκοόλ ακόμα. Μια μέρα ακόμα. Μια νύχτα ακόμα. Έγινε η απουσία σου συνήθεια και η απώλειά σου δεδομένη. Μέρες γκρι, άνοστες, άοσμες, ανούσιες, που η μια διαδέχεται την άλλη. «Γιατί πίνεις» με ρωτά...
Είναι που τα χρόνια περνάνε, κι εγώ δεν θέλω να σας χάσω

Είναι που τα χρόνια περνάνε, κι εγώ δεν θέλω να σας χάσω

Γράφει η Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου Είναι που τα γενέθλιά σας με μελαγχολούν κι οι ευχές τους το ίδιο. Είναι γιατί δε θέλω να μεγαλώνετε. Είναι που με το χρόνο θυμώνω γιατί τις μνήμες ξεμακραίνει. Είναι που σας χρειάζομαι ακόμα και σας έχω ανάγκη για πολλά...
Μέχρι να σε ξαναθυμηθώ τυχαία.. αντίο αγάπη μου!

Μέχρι να σε ξαναθυμηθώ τυχαία.. αντίο αγάπη μου!

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου Σε θυμήθηκα τις προάλλες. Είχες καιρό να περάσεις από το μυαλό μου, με αυτόν τον τρόπο τουλάχιστον. Καθόμουν και χάζευα κάτι φωτογραφίες στο δωμάτιό μου, κολλημένες στον απέναντι τοίχο μέχρι που το μάτι μου έπεσε σε μία δική σου...
Δεν θέλησα τίποτα παραπάνω από εκείνα που μου δωσες..

Δεν θέλησα τίποτα παραπάνω από εκείνα που μου δωσες..

Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός Και η κατάληξη πάντα άσχημη να μένει κολλημένη μέσα στο μυαλό μας, αγνοώντας τις καλύτερες στιγμές που μοιραστήκαμε. Όλα τα χαμόγελα τα σκεπάζει η λύπη γιατί εκείνη ετεροκαθόρισε στον επίλογο. Βλέποντας την ουσία μέσα από τα μάτια...