Tagged as: νοσταλγια

Γράφει η Αριάδνη. Τρέχει το μυαλό. Ταξιδεύει και σε πηγαίνει σε παλιές καλές εποχές. Χαμογελάς όταν θυμάσαι τους πρώτους έρωτες και τις “αιώνιες” αγάπες, αλλά και τις απίστευτες δουλειές που έκανες, άσχετες εννοείται με το αντικείμενο που σπούδασες. Μόνο που...

Γράφει η Έφη Παναγοπούλου Δεν θέλω να με αγαπήσεις. Δεν θέλω να με ερωτευτείς, ούτε όρκους και λόγια μεγάλα να πούμε. Ξέρω, θα πληγωθείς πάλι, ξέρεις ότι θα σε πληγώσω για άλλη μια φορά. Δεν θέλω να περπατήσεις στο σταυροδρόμι μου, ούτε να μπεις στο μονοπάτ...

Γράφει η  Ειρήνη Σταυρακάκη Και κάπως έτσι μας βρίσκει το τέλος της μέρας. Αφημένους , γεμάτους παράπονα και με μάτια κλειστά. Άγχος και θλίψη για όσα όνειρα έμειναν σκονισμένα στο συρτάρι ,παρέα με κάτι μισοσβησμένα αποτσίγαρα στο πάγκο της κουζίνας. Δεν υ...

Γράφει ο Τριστάνος Μου λείπεις, όπως η πολύτιμη βροχή, που δίνει ζωή στα διψασμένα δένδρα. Όπως ο ζωογόνος ήλιος, που δίνει φως στα μακρινά αστέρια του. Μου λείπεις, όπως το αναγκαίο οξυγόνο, που θα δώσει λίγες ακόμη μέρες ζωής στον ετοιμοθάνατο. Όπως η απ...

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος Κοίτα τώρα να δεις μια νοσταλγία που με έπιασε έτσι ξαφνικά! Ήθελα λέει, να γύριζε ο χρόνος πίσω στα παλιά. Ήθελα σήμερα το πρωί, να με ξύπναγε η μάνα μου νωρίς, από τις επτά, κι η κούπα με το γάλα μου να ήτανε στο τραπέζι. Να μ...

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη. Περπατώ σκεπτικός στην οδό Κ….. δεν έχει πολύ φως. Το σκοτάδι καταβροχθίζει μία προς μία τις λεπτές λάμψεις του κεντρικού προβολέα. Η κυρία δεξιά χαζεύει μια οθόνη. Γελά διακριτικά. Τι να βλέπει; Εικόνες; Μηνύματα; Το γέλιο οικείο ...