Loading posts...
Τι απέγινε εκείνο το «θες να γίνουμε φίλοι;» των παιδικών μας χρόνων;

Τι απέγινε εκείνο το «θες να γίνουμε φίλοι;» των παιδικών μας χρόνων;

Γράφει η Ντέμη Κάργατζη Καλοκαίρι. Παιδιά παίζουν στο πάρκο, στους δρόμους της γειτονιάς, στη θάλασσα. Παίρνουν πρωτοβουλία. «Θες να γίνουμε φίλοι;» ρωτάει το ένα το άλλο μ’ ένα αφελές αλλά βαθύ και ουσιαστικό χαμόγελο. Έτσι απλά, ψάχνουν ένα φίλο να περάσει ...
Να αξίζεις παιδί μου και να μην μετράς με τιμές και ταμπέλες..

Να αξίζεις παιδί μου και να μην μετράς με τιμές και ταμπέλες..

Γράφει η Ντέμη Κάργατζη Ετών 13. Ήθελα να του μιλήσω, να του πω για τον κόσμο, να του μάθω πράγματα. Να του πω για τον παράδεισο και την κόλαση που τα βρίσκεις και τα δύο επί γης. Εκείνος έβγαλε από το χάρτινο κουτί τα καινούργια παπούτσια. Μαύρα, γυαλιστερ...
Η ειρωνεία μου, λέει περισσότερα απ’ όσα φαντάζεσαι!

Η ειρωνεία μου, λέει περισσότερα απ’ όσα φαντάζεσαι!

Γράφει η Ντέμη Κάργατζη Ειρωνεύομαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και το κάνω με μεγάλη επιτυχία. Άλλοι λατρεύουν την ειρωνεία μου, γιατί επικοινωνούμε με τον ίδιο τρόπο. Άλλοι ίσως όχι και τόσο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε όλους τους απανταχού ει...
Να κεράσω λίγη αγάπη ακόμη;

Να κεράσω λίγη αγάπη ακόμη;

Γράφει η Ντέμη Κάργατζη Πάντα ήταν γι αυτήν ένα πρόσωπο χλωμό. Μια ανθρώπινη εικόνα που μετά βίας θυμόταν. Ένα όνομα σκέτο, χωρίς επίθετο, κάτι ιστορίες για το φίλο του φίλου και τίποτα παραπάνω. Δεν είχε χρόνο η Λένια για πρόσωπα κι ιστορίες. Ήξερε ήδη αρ...
Εγώ εκπαιδευτικός θέλω να είμαι. Εσείς, με θέλετε;

Εγώ εκπαιδευτικός θέλω να είμαι. Εσείς, με θέλετε;

Γράφει η Ντέμη Κάργατζη Τ' αποφάσισα θα γίνω εκπαιδευτικός. Θα σπουδάσω, θα πάω στο πανεπιστήμιο, θα διαβάζω μέρα νύχτα, θα βγάλω τα μάτια μου, θα βγάλω τα χέρια μου, κάλους θα βγάλω στα δάχτυλα, θα γίνω εκπαιδευτικός. Θα καίω κάθε μέρα πολύ φαιά ουσία, θα ...
Και να σκεφτείς, πως κάποτε πίστεψα, πως ήσουν ο άνθρωπός μου!

Και να σκεφτείς, πως κάποτε πίστεψα, πως ήσουν ο άνθρωπός μου!

Γράφει η Ντέμη Κάργατζη Πρέπει πια να ξεστολίσουμε. Ο Γενάρης μπήκε και το δέντρο στέκει ακόμα φορτωμένο με τα στολίδια του. Μάζεμα το δέντρο κι όλο το σπίτι. Τον αμάζευτο το σπίτι τον αμάζευτο κι εγώ. Δύο κιλά πάνω μετά τις γιορτές κι όλο έτρωγα κουραμπιέ...
Κάθε άνθρωπος έχει τη θάλασσα του..

Κάθε άνθρωπος έχει τη θάλασσα του..

Γράφει η Ντέμη Κάργατζη Χρόνια πριν, κάπου εκεί πίσω στο 1997, όταν καλά καλά δεν είχα ακόμη δόντια, συνήθιζα να ρωτάω τη μάνα μου: "πότε θα πάμε στη θάλασσα μας;" Έχοντας πάνω μου συγκεντρωμένη όλη την παιδική αφέλεια και άγνοια, έτεινα να πιστεύω πως κάθε...
Η αλαζονεία κι η αγένεια, δείχνουν το κενό σου..

Η αλαζονεία κι η αγένεια, δείχνουν το κενό σου..

Γράφει η Ντέμη Κάργατζη Πάντα μου άρεσε η διαδικασία του στολισματος την περίοδο των Χριστουγέννων. Κάθε χρόνο επιστρατεύω όλη μου τη δημιουργικότητα και τον ενθουσιασμό για να στολίσω κάθε τετραγωνικό του σπιτιού μου. Επί τη ευκαιρία των γιορτών λοιπόν και...
Σταμάτα τη γκρίνια επιτέλους, λέμε!

Σταμάτα τη γκρίνια επιτέλους, λέμε!

Γράφει η Ντέμη Κάργατζη Σταμάτα τη γκρίνια επιτέλους!Η λέξη γκρίνια προέρχεται από την ιταλική λέξη grigna. Πρόκειται για την εκδήλωση δυσφορίας που προέρχεται συνήθως από μια, χωρίς σοβαρό λόγο, εριστική διάθεση. Συνώνυμο της η μουρμούρα.Και κάθομαι τώρα εγώ ...
Χριστούγεννα: η γιορτή του “όλα πολύ”

Χριστούγεννα: η γιορτή του “όλα πολύ”

Γράφει η Ντέμη Κάργατζη Μπάλες κόκκινες και χρυσές. Λαμπιόνια ν' αναβοσβήνουν και γιρλάντες. Κάτω απ' το δέντρο μια φάτνη και λίγο πιο κει ένας Άγιος Βασίλης ίσα με το μπόι της. Ένας μήνας πριν τα Χριστούγεννα κι η Στεφανία είχε ήδη στολίσει το σπίτι. Κι εί...