Tagged as: πραγματικότητα

Γράφει ο Κώστας Ανδρεόπουλος. Και να που πάλι πίστεψες, αφέθηκες ξανά στα λόγια τα μεγάλα και απογοητεύτηκες. Και να που πάλι πάλεψες δαίμονες, καημούς και την εμπιστοσύνη σου παρέδωσες και στη κουρέλιασαν ξανά. Και να που πάλι ένιωσες, πολύ και δυνατά και το...

Τα θαύματα θυμώνουν αν δεν τα πιστεύεις. Κι αν δεν τα πιστεύεις, μην περιμένεις να γίνουν πραγματικότητα. Έχεις μπερδέψει το αληθινό με το πραγματικό και το εφικτό και χάνεσαι. Για εσένα αληθινό είναι αυτό που βλέπεις κι αν δε μοιάζει ψεύτικο είναι πραγματικό....

Ώρα: αργά. Μέρα: συνηθισμένη. Μέρος: όπου μια ψυχή μπορεί να ηρεμεί αυτή την ώρα. Και εγώ εδώ κάθομαι και γράφω. Με χαλαρό το σώμα και ήρεμο το μυαλό. Σε αναπολώ, σε νιώθω. Τα δάχτυλά μου απαλά ακουμπάνε τα πλήκτρα, το μυαλό μου ήρεμο αναπολεί το χαμόγελό σ...

Γράφει η Κέλλυ Μπόζα Κάτι κλωστές δένουν το κορμί σου. Ξεγελιέσαι. Νομίζεις πως με μία απότομη κίνηση του χεριού σου, θα τις κόψεις. Όμως αυτές έχουν δύναμη αλυσίδας. Μπρούτζινης αλυσίδας. Χωρίς να το καταλάβεις βρίσκεσαι δέσμιος. Οι κλωστές συμβολίζου...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου. Φαντάζομαι να σε βλέπω και να χαμογελάω σαν μικρό παιδί. Φαντάζομαι να με βλέπεις και να τρέχεις προς το μέρος μου. Φαντάζομαι να καθόμαστε αγκαλιά μπροστά στο τζάκι μια βροχερή μέρα και να μην χρειαζόμαστε τίποτα άλλο. Φαντάζομα...