Tagged as: στέλλα γρηγοροπούλου

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου Όταν θα πάψεις να με αγαπάς θα σταματήσουν όλα τα χρώματα να υπάρχουν. Ο αέρας δεν θα μυρίζει πια εσύ, ο ήλιος δεν θα καίει το κορμί μου, η νύχτα θα μοιάζει άσχημη και τα μάτια μου δεν θα βλέπουν πια τον έρωτα. Τίποτα δεν θα μοιά...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου  Δεν θέλω να με αφήνεις και να φεύγεις, δεν θέλω να μην σε βλέπω, να μην μπορώ να σε ακουμπάω, να σε φιλάω, να με κάνεις δικιά σου. Δεν θέλω να μένω μακριά σου, δεν θέλω να μην μπορεί να μπαίνει στα ρουθούνια μου η μυρωδιά σου, ν...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου  Δεν θέλω να με αφήνεις και να φεύγεις, δεν θέλω να μην σε βλέπω, να μην μπορώ να σε ακουμπάω, να σε φιλάω, να με κάνεις δικιά σου. Δεν θέλω να μένω μακριά σου, δεν θέλω να μην μπορεί να μπαίνει στα ρουθούνια μου η μυρωδιά σου, ν...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου Και τι δεν θα έδινα να άνοιγα τα μάτια μου ένα πρωινό και να ήσουν με τα μάτια ορθάνοιχτα να αδημονούν να μπουν μέσα στα δικά μου, να μου χαμογελάσουν, να με ντύσουν με ήλιο και πεταλούδες και μονομιάς τα δυο σου χέρια να με κρατ...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου  Να ζεις μόνο δεν είναι αρκετό έτσι σκέτα, πρέπει να τρελαίνεσαι κιόλας για τη ζωή, για την ελευθερία, για τον έρωτα, για την αγάπη, για το οτιδήποτε σε γεμίζει όπως και να λέγεται αυτό και σε κάνει να ζεις με όλη τη σημασία της ...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου Άκου. Έτσι σε ερωτεύτηκα και την πάτησα μαζί σου, κάπου εκεί μέσα στο κεφάλι σου, κάπου εκεί στα χέρια σου, στο κορμί σου που πάει στητό και αγέρωχο καθώς τα πόδια σου κινούνται πάνω στο γκρι του δρόμου, γύρω από την τσιμεντένι...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου  Εκείνη η νύχτα που δεν ξημέρωσε ποτέ, εκείνο το συναίσθημα που γινόταν δυνατότερο λεπτό το λεπτό, ώρα την ώρα, στιγμή τη στιγμή, η στιγμή εκείνη που μπήκες μέσα μου εκείνο το ξημέρωμα, πιο φωτεινό, πιο αληθινό από όλα που είχα...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου  Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω μακριά σου, δεν ξέρω τι θα γίνει, δεν ξέρω τι θα κάνουμε, δεν ξέρω τίποτα. Το μόνο που ξέρω είναι πως σε θέλω όσο δεν θέλησα τίποτα άλλο στη ζωή μου, χωρίς θαυμαστικά, χωρίς τελείες, χωρίς τίποτα. Απλά...

Γράφει η Στέλλα Γρηγοροπούλου    Εκείνο το πολυπόθητο μαζί που έμεινε μόνο του για χρόνια πήρε πάλι ζωή, έγινε πάλι αληθινό με σάρκα και οστά, με δυο σώματα, δυο ψυχές σε ένα. Μια κραυγή, μια ανάσα, έναν έρωτα με βογκητά, ιδρώτα και κορμιά γεμάτα πόθο, καύλ...