Loading posts...
Στην αναμονή και στην αναβολή, περνάνε οι μέρες..

Στην αναμονή και στην αναβολή, περνάνε οι μέρες..

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη Θέλω το χρόνο μου. Δεν έχω συνειδητοποιήσει τη νέα κατάσταση. Δε μπορώ. Αδυνατώ να καταλάβω. Γιατί αφού είμαι στο σπίτι μου το νιώθω κρύο και σκοτεινό; Γιατί κάθε φορά που κλείνω τα μάτια βλέπω τον ίδιο εφιάλτη; Κάποιος με κυνηγάει....
Κάποτε πίστευα σε εμένα! Τώρα μόνο θυμός..

Κάποτε πίστευα σε εμένα! Τώρα μόνο θυμός..

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη Κρύβω θυμό μέσα μου για κάποιο ανεξήγητο λόγο. Έχω την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον. Αυτός ο κάποιος που να έχει όμως το χρόνο και τη διάθεση να μ΄ ακούσει. Μα τι λέω… Ποιος θα ασχοληθεί με την τρέλα μου; Μεταφυσικές ανησυχίες, αδι...
Άνοιξε τα φτερά σου, σε ό,τι σε κάνει να χαμογελάς!

Άνοιξε τα φτερά σου, σε ό,τι σε κάνει να χαμογελάς!

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη Υποκλίσου και άνοιξε φτερά σε ό,τι σε κάνει να χαμογελάς. Το χαμόγελο είναι η εικόνα της ψυχής που φορά τα καλά της στην πιο όμορφη στιγμή της. Δε μπορείς να της το χαλάσεις. Δώσε της χρόνο και την πρέπουσα προσοχή της. Είναι ένα ...
Θέλω να επιστρέψω σε εκείνο το ακρογυάλι..

Θέλω να επιστρέψω σε εκείνο το ακρογυάλι..

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη Στο ακρογιάλι. Εκεί θέλω να μείνω. Μια αγκαλιά με τα κύματα κι ένα νανούρισμα της θάλασσας με βοτσαλένιο βουητό μέσα σε αιώρες κοχυλιών. Σίγουρα, θα ξεχαστώ με το χρόνο, όμως δε θα έχω επαφή με τον κόσμο. Όσο μου πάρει, μια ώρα...
Εμείς πια, δυο ξένοι που κάποτε ερωτεύτηκαν πολύ!

Εμείς πια, δυο ξένοι που κάποτε ερωτεύτηκαν πολύ!

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη Μου έφερες στο νου κάτι παλιό, μια ανάμνηση θολή που είχα κιόλας ξεχάσει. Η μελωδία σου ηχεί απαλά στο μυαλό μου. Οι λέξεις που ξεστόμισες κάποτε “Θα είμαι εδώ, μη διστάσεις”, με έκαναν να βλέπω τον κόσμο σε μιαν άλλη σειρά. Τίποτα ...