Tagged as: φίλοι

Γράφει η Ιωάννα Ντρε Πάντα νοιαζόμουν για τους γύρω μου. Πάντα για τους άλλους. Όλα για τους άλλους. Το μέλημά μου, κάθε μέρα ήταν πως θα κάνω τους ανθρώπους να γελάνε. Μου άρεσε να είμαι εγώ η αιτία του γέλιου τους κι ας γινόμουν κλόουν για χάρη τους. Ό...

Σύμφωνα με το Βικιλεξικό, ως μάστιγα ορίζεται η «μεγάλη συμφορά, κοινωνική πληγή». Δεν ξέρω αν ένα διαζύγιο αποτελεί μεγάλη συμφορά, υποθέτω ότι αυτό κρίνεται κατά περίπτωση, παρότι γνωρίζω αρκετούς χωρισμένους που ο ένας λέει ότι σώθηκε κι ο άλλος ακόμα κλαίε...

Γράφει η Έφη Νερούτσου Τους σημαντικούς ανθρώπους της ζωής σου τους καταλαβαίνεις αμέσως. Θα τους γνωρίσεις σε μια μάλλον ακατάλληλη στιγμή αλλά η ζωή θα στον φέρει όταν πρέπει. Θα τους καταλάβεις γιατί η ώρα μαζί τους θα περνάει χωρίς να το καταλάβεις. Θα ...

Γράφει η Έφη Νερούτσου Είμαι από τους ανθρώπους που έχω πολλά χρόνια τους ίδιους φίλους. Γερές και σταθερές φιλίες από αυτές που δύσκολα θα χαθούν. Ωστόσο στην ζωή μου κατά καιρούς έρχονται και άλλοι άνθρωποι που με κάποιους από αυτούς μοιράζομαι ή μοιράστηκ...

Άνθρωποι περαστικοί που θα μάθεις το όνομά τους.  Άνθρωποι περαστικοί που θα δεις την μορφή τους. Άνθρωποι περαστικοί που θα ντραπούν να σου μιλήσουν. Άνθρωποι περαστικοί που θα σου πουν μια καλημέρα και θα σου χαρίσουν ένα χαμόγελο. Άνθρωποι περαστικοί πο...

Λένε, πως οι φίλοι, είναι η οικογένεια που επιλέγουμε. Τι γίνεται όμως, όταν αυτοί οι φίλοι γίνονται τοξικοί; Όταν με την συμπεριφορά και τις αντιδράσεις τους προσπαθούν να μας χειραγωγήσουν και πάνω από όλα έχουν το συμφέρον τους; Τι γίνεται όταν δηλητηριά...

Γράφει η Κλειώ Παλτόγλου Ο άνθρωπος είναι ένα απόλυτα κοινωνικό ον. Ίσως ό,τι πιο εξελιγμένο θα μπορούσε να υπάρξει σε αυτόν τον πλανήτη. Αποσκοπεί στην αναζήτηση και στην κυριολεκτική εύρεση του εαυτού του. Ο καθένας ξεχωριστά αναζητά όλα αυτά που ορίζουν...

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου. Κάπως σαν αστείο, είπαμε αντίο, πήρα το πικάπ σου και μου πήρες το ψυγείο.. πήρες τα σεντόνια, πήρα την μπιγκόνια κι απ’το χωρισμό μας έχουν κλείσει τρία χρόνια… Τραγουδάει η Αρλέτα στην Σερενάτα της, κι εγώ σκέφτομαι πως το πιο ε...

Γράφει η Άντζελα Καμπέρου. Όλοι έχουμε ζήσει μία στιγμή που είμαστε με την παρέα χαλαρά και ξαφνικά μέσα στην ησυχία της νύχτας τα γέλια 15 ατόμων ξυπνάνε όλη τη γειτονιά. Είναι αυτό το γέλιο που δεν μπορείς να πάρεις ανάσα που χτυπάς τα χέρια σου σαν μία μι...