Όταν έχασα εσένα, έχασα κι εμένα στα λασπόνερα!
Γράφει η Αμάντα Παναγιώτου
Μου θυμίζεις τη βροχή, αυτή που οι άνθρωποι τρέχουν να κρυφτούν κάτω από υπόστεγα, αυτή που τρομάζει τα παιδιά έστω και αν τη κοιτούν πίσω από θολωμένα τζάμια.
Και τα τόσα δάκρυα που ξόδεψα άδικα μοιάζουν με κατακλυσμό.
Ακόμη γυ...