Loading posts...
Δειλιάζω να σου πω πόσο σ’ερωτεύτηκα..

Δειλιάζω να σου πω πόσο σ’ερωτεύτηκα..

Γράφει η Χρύσταλλα Σωτηρίου Κάθομαι εδώ στο υπνοδωμάτιο και ακούω μουσική. Εχω πολύ ανάγκη σήμερα να ακούσω αυτούς τους ήχους που με χαλαρώνουν και μου αναζωογονούν το σώμα και τη ψυχή. Νιώθω πολύ κουρασμένη χωρίς να έχω κάνει πολλά μέσα στη μέρα μου. Η μορφή...
Εγώ και η υπερβολή μου, θα συνεχίσουμε ν’αγαπάμε!

Εγώ και η υπερβολή μου, θα συνεχίσουμε ν’αγαπάμε!

Γράφει η Χρυστάλλα Σωτηρίου  Ανέκαθεν είχα μια δυσκολία στο να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου. Ή τουλάχιστον αυτό καταλάβαιναν οι γύρω μου.Για να πω την αλήθεια για μένα δεν ήταν δυσκολία. Ήμουν απλά εγώ... Χείμαρρος, λέει, συναισθημάτων! Όλα στο πολύ!Πολύς ...
Χάνομαι, ανάμεσα στα “πρέπει” και τα “θέλω”..

Χάνομαι, ανάμεσα στα “πρέπει” και τα “θέλω”..

Γράφει η Χρυστάλλα Σωτηρίου Έχω χαθεί.Έχω χαθεί ανάμεσα στα πρέπει, στα νιώθω και στα θέλω μου. Το μυαλό μου μιλά σε μία γλώσσα που δεν καταλαβαίνει πια η καρδιά μου.Σαν να έχει σταματήσει η επικοινωνία μεταξύ τους.Πώς το κατάφερες αυτό;Ακόμα προσπαθώ να κατα...
Σε ήθελα εδώ..

Σε ήθελα εδώ..

Γράφει η Χρυστάλλα Σωτηρίου  Το κορμί μου θρυμματίζεται. Σπάει σε κόκκους μιας ανεξήγητης ύλης και σκορπά βίαια στον αέρα. Συντρίμμια που δεν μαρτυρούν το πώς ήμουν κάποτε.Σκόνη ψυχής που εκσφενδονίζεται και απομακρύνεται. Κι όταν σε σκέφτομαι μακριά μου, όλο...
Σε σένα μιλάω, γονιέ..

Σε σένα μιλάω, γονιέ..

Γράφει η Χρυστάλλα Σωτηρίου  Δε μιλάω σε σένα παιδί μου. Δε φταις εσύ. Δε φταις που δε σ' έμαθαν να αγαπάς, να σέβεσαι και να απλώνεις το χέρι σου για να σηκώσεις κάποιον, για να δώσεις, για να χαϊδέψεις, ακόμα και για να πάρεις αυτά που σου ανήκουν. Δε φταις...
Σ’ένα άψυχο χαρτί, σου μιλώ για μένα..

Σ’ένα άψυχο χαρτί, σου μιλώ για μένα..

Γράφει η Χρυστάλλα Σωτηρίου  Θα γράψω εδώ. Εδώ στο χαρτί όπου όλα είναι ανώδυνα. Εδώ στο χαρτί που ευτυχώς δεν έχει στόμα για να μου πει την αλήθεια γι' αυτό που ένιωσα για σένα. Που δε θα καταλάβει πως γράφω ψέματα, που δε θα μου ζητήσει εξηγήσεις. Σε αυτό τ...
Οι λέξεις, ζούνε στις ψυχές..

Οι λέξεις, ζούνε στις ψυχές..

Γράφει η Χρυστάλλα Σωτηρίου  Κλείσε μου το στόμα. Να μην ακούς τις φωνές και τις λέξεις μου.Αφού δε σε βολεύει κλείσ'το μου. Αφού τα χαϊδεμένα σου αυτιά δεν έχουν μάθει να ακούνε τη σκληρή μου αλήθεια, ράψε μου το στόμα με το ατσάλινο βελόνι που' χεις στη ψυχ...
Αυτό που ήσουν για μένα, δεν ήταν ούτε λίγο, ούτε ασήμαντο!

Αυτό που ήσουν για μένα, δεν ήταν ούτε λίγο, ούτε ασήμαντο!

Γράφει η Χρυστάλλα Σωτηρίου  Τα λάθη και τα ελαττώματά σου τα είδα όλα από την αρχή. Ακόμα και πράγματα που μισούσα. Μα δεν με ένοιαζε. Εσύ δεν προσπάθησες καθόλου να τα κρύψεις κι εγώ τα γούσταρα ακόμα πιο πολύ. Τι να πω; Ίσως να λειτούργησε αυτό που λένε οι...
Άσε με μόνο να νιώθω..

Άσε με μόνο να νιώθω..

Γράφει η Χρυστάλλα Σωτηρίου Και τι να ναι πάλι αυτό; Που έρχεται έτσι απρόσμενα κι απρόοπτα με θράσος εισβολέα και μου αναστατώνει ξαφνικά την άρτια προγραμματισμένη εικόνα της ζωής μου; Εμένα που μέχρι σήμερα νόμιζα πως είχα μάθει και είχα νιώσει πολλά μέσ...
Την φορά που δεν θα σου πω “φεύγω”, να με φοβηθείς..

Την φορά που δεν θα σου πω “φεύγω”, να με φοβηθείς..

Γράφει η Χρυστάλλα Σωτηρίου Πόνεσα. Πόνεσα πολύ μα άντεξα. Άλλωστε στη ζωή μου έχω μάθει να συμφιλιώνομαι με τον πόνο. Ποτέ δεν έτρεξα να φύγω μακριά του. Αντίθετα, έπαιρνα φόρα και βούταγα πιο βαθιά. Έμεινα, λοιπόν, δίπλα σου. Ξεπέρασα όλα μου τα όρια και ...