Loading posts...
Θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις, σκέφτηκα..

Θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις, σκέφτηκα..

Γράφει η Αναστασία Κοζίμπα Δε ξέρω αν ξύπνησα εκείνο το πρωί. Με μάτια κλειστά και με κινήσεις βουτηγμένες στη συνήθεια, κάπως βιαστικά βγήκα στο δρόμο. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου όλα μου τα χρόνια είχε περάσει καιρός που είχα δανειστεί την ζωή κάποιου άλλου γι...
Ακόμα σου μιλάω, ακόμα με ακούς.

Ακόμα σου μιλάω, ακόμα με ακούς.

Γράφει η Αναστασία Κοζίμπα Άνοιξα το παράθυρο εχθές μετά από χρόνια. Λες και χτισμένες οι δίοδοι με τον καιρό, έκανε έναν κρότο ετούτη η κίνηση. Σα να επαιτούσα και την τελευταία αποτυχία, στάθηκα. Έκανα να πάρω ανάσα, αλλά δε μου έφτανε ο αέρας. Κάποιος το σ...
Στο πήγαινε έλα ξεχωρίζει η ψυχή το αληθινό.

Στο πήγαινε έλα ξεχωρίζει η ψυχή το αληθινό.

Γράφει η Αναστασία Κοζίμπα Στα πήγαινε έλα , η ψυχή ξεχωρίζει το αληθινό. Ταξίδεψα για χρόνια εκείνη την εποχή. Επέλεγα πάντα το φθινόπωρο και κλείδωνα τον καιρό και την υγρασία όλους τους μήνες. Αγαπούσα το φθινόπωρο, αυτή την γλυκιά δροσιά να ξεκινάει από...
Εσύ δε φάνηκες και εγώ σε δικαιολόγησα για άλλη μια φορά!

Εσύ δε φάνηκες και εγώ σε δικαιολόγησα για άλλη μια φορά!

Γράφει η Αναστασία Κοζίμπα  Εκείνο το πρωί, σηκώθηκα με δυσκολία από το κρεβάτι.  Ο αέρας φώναζε με μανία το όνομα σου και το δωμάτιο πιο παγωμένο από ποτέ. Το σπίτι είχε αδειάσει, δεν βρήκα κάπου να κάτσω.  Δε ξέρω αν ήθελα κιόλας. Έκλεισα τα παντζούρια αφού...
Θα γυρίσεις, δε μπορεί.

Θα γυρίσεις, δε μπορεί.

Γράφει η Αναστασία Κοζίμπα  Κάπως έτσι τα φώτα έσβησαν. Μόνο οι τοίχοι έμειναν όρθιοι και μια σκουριασμένη αλυσίδα να κρατάει τις πόρτες. Μισοφαγωμένα πόμολα από τις απουσίες , ξεθωριασμένα. Θα γυρίσεις. Κάτι γέλια στην πίσω αυλή θαμμένα κάτω από τα χρόνια. Π...
Πόσες στιγμές θα μας κλέψει το “άστο για αύριο”;

Πόσες στιγμές θα μας κλέψει το “άστο για αύριο”;

Γράφει η Αναστασία Κοζίμπα Κλείδωσα με βία τη στιγμή, να μη περάσει ο χρόνος από μπροστά μου. Να σε κρατήσω λίγο παραπάνω δίπλα μου. Κρύφτηκα σαν παιδί κάτω από το σκέπασμα μαζί σου, να τον ξεγελάσω. Μα με βήμα σταθερό πέρασε από πάνω μου .Ίσως γελαστεί και π...
Γύμνωσα σώμα και ψυχή σε ετούτο το ξεκίνημα.

Γύμνωσα σώμα και ψυχή σε ετούτο το ξεκίνημα.

Γράφει η Αναστασία Κοζίμπα Γύμνωσα σώμα και ψυχή σε ετούτο το ξεκίνημα. Δεν ήθελα να κουβαλάω τίποτα από το παρελθόν, μπροστά σου. Όχι, μόνο για εσένα αλλά σα να με γέρασαν τα τόσα όλων. Ξέπλυνα πρόσωπο και σκέψη από την φθορά της επανάληψης να μπορώ να σε πι...
Ό,τι κι αν είσαι, για όσο κι αν είσαι “μείνε”.

Ό,τι κι αν είσαι, για όσο κι αν είσαι “μείνε”.

Γράφει η Αναστασία Κοζίμπα Μείνε .Μείνε λίγο ακόμα εδώ, βρήκα τρόπους να μιλήσω. Έψαξα τρόπους να μοιραστώ. Κοίταξε με, μιλάω. Τόσα χρόνια λέξη δεν άρθρωσα.Μπορώ και γεύομαι. Καιρό τώρα ό,τι μου πλασάρουν για αυθεντικό, χορταίνω. Δες! Ακούω. Νόμιζα πως όλα βο...
Είναι εκείνος ο έρωτας, που πρέπει να υπάρχει..

Είναι εκείνος ο έρωτας, που πρέπει να υπάρχει..

Γράφει η Αναστασία Κοζίμπα Λένε πως έχει άλλη αίσθηση αυτό που δεν προγραμματίζεις και έτσι σ’ ακολούθησα. Δεν ήμουν σίγουρη για εμένα, για εσένα και αυτό ίσως γέμιζε το θέλω με λαχτάρα. Έκανα το βήμα γρήγορο να θυμίζει πανικό . Λες και έπρεπε να προσπαθήσω, ...
Μαζί σου έμαθα πώς είναι να τα νιώθεις όλα.

Μαζί σου έμαθα πώς είναι να τα νιώθεις όλα.

Γράφει η Αναστασία Κοζίμπα Το άλλο σου ολόκληρο .Σώπα κι άκου όσα ο άνθρωπος ακόμα δεν έχει τολμήσει σε λέξεις. Κλείσε τα μάτια, όχι σε αυτά που βλέπεις αλλά αυτά που αισθάνεσαι. Άκουσέ με, είναι αργά και πρέπει να γνωρίζεις. Το χρωστάς σε εσένα, σε εμάς. Ίσω...