Η Μελίνα κι ο Αλέξανδρος, είναι στα 30 τους, έχουν μεγαλώσει μαζί από παιδιά και τώρα τους χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα, καθώς ζουν και δουλεύουν σε διαφορετικές πόλεις.
Πάντα φίλοι, πάντα άνετοι στην επικοινωνία μεταξύ τους, κρατάνε την επαφή τους μέσω… mail. Έχουν κι οι δυο τις δουλειές τους, τους φίλους τους, τις σχέσεις τους, όμως έχουν κι ο ένας τον άλλο… Κι εμάς, να παρακολουθούμε τα mails τους! You’ve got mail λοιπόν!
Από : Alexandros Karipidis <alexander.karipidis9@gmail.com>
Ημερομηνία : 2017-09-16 5:11 GMT+03:00
Θέμα : Re: Put the blame on the movie
Προς : Melina Alexiou <alexiou.mellina@gmail.com>
Για να μην ξεχνιόμαστε… #mail 003
Ωχ μωρέ, μην ξεκινάς κι εσύ! Θα κατέβω.. Αφού μπορείς ακόμα και με στέλνεις, είμαστε καλά!
Ωραίο επιχείρημα ρε! Ο Clooney! Η ζωή όμως δεν είναι ταινία και δεν υπάρχουν πρόβες. Αν κάτι δε μας αρέσει, δεν πετάμε το φιλμ και ξαναγυρνάμε τη σκηνή μέχρι να την πετύχουμε. Αν κάτι “γράψει” στη ζωή, μένει για πάντα. Δεν είναι τυχαίο που μιλάμε σαν ορόσημο για την “πρώτη φορά” που ερωτευτήκαμε, την “πρώτη φορά” που πληγωθήκαμε, την “πρώτη φορά” που χάσαμε κάποιον αγαπημένο. Και βεβαίως την “ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ”. 😀
Οι πρώτες φορές μένουν ανεξίτηλες ακριβώς επειδή είναι μοναδικές. Μπορείς να κάνεις κάτι ίδιο ξανά και ξανά και ξανά, σχέσεις, διακοπές, σεξ(!) αλλά δεν θα είναι ποτέ όπως η πρώτη φορά.. Είσαι αθεράπευτα ρομαντική!!! Στην εποχή μας..; Να το κοιτάξεις!!!!
Θα συμφωνήσω πάντως στο να βρεις μέσα σου αυτό το κάτι. Όλα από εμάς τους ίδιους ξεκινάνε μάλλον. Και εδώ είναι που σου λέω ότι πρέπει εσύ να ξεμπερδευτείς, κανείς άλλος δε θα το κάνει για σένα. Ίσως να γίνεις και λίγο πιο σκληρή. Σκληρή, όχι αναίσθητη. Διαφωνώ κάθετα στο αναίσθητος. Σε τελική ανάλυση, όμως, πρώτα θα πρέπει να είσαι εσύ καλά για να μπορείς και να φροντίσεις τους γύρω σου αλλά και να μπορείς να δώσεις όλα αυτά που μπορείς. όσο εγωιστικό κι αν ακούγεται, πρέπει να βάλεις τον εγωισμό μπροστά για να μπορέσεις να γίνεις αλτρουιστής.
Αν δε γίνεις εγωιστής, να κοιτάξεις τον εαυτό σου, μέσα σε σένα, να κλείσεις υποθέσεις του παρελθόντος (ίσως και απωθημένα) και πάνω από όλα να σταματήσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου, πώς θα προχωρήσεις; Και να σου πω και κάτι..; Δεν μπορείς να τους σώσεις όλους.. Αυτοί που θέλουν να σωθούν, τον τρόπο θα τον βρουν με ή χωρίς εσένα, οι άλλοι είναι απλά χαμένος χρόνος. Για να μπορέσεις να βοηθήσεις όμως, πρέπει πρώτα να πατήσεις στα πόδια σου. Μεγάλη συζήτηση..
Για να σου απαντήσω όμως.. Είναι επιλογή αλλά δεν είναι μοναξιά. Σου είπα στο προηγούμενο email, πρέπει να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά πρώτα εδώ. Τόσο στη δουλειά όσο και σε μένα. Και για να το κάνω αυτό πρέπει να κρατήσω αποστάσεις από κάποιες καταστάσεις. Αυτή τη στιγμή το πιο πολύτιμο νόμισμα είναι ο χρόνος και έχω αποφασίσει να μην τον σπαταλάω. Αν κάτι βλέπω ότι δεν αξίζει, δε το κυνηγάω καν. Θα μου πεις, βέβαια, πώς ξέρω πώς μπορεί να εξελιχθεί μια κατάσταση αν δε της δώσω την ευκαιρία; Δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι είναι επιλογή και είναι δική μου. Από τη στιγμή που είναι συνειδητό, δεν τίθεται και θέμα να το μετανιώσω. Μετανιώνουμε για πράγματα που θέλαμε να κάνουμε και δεν κάναμε. Εγώ σε αυτή τη φάση, απλά δε θέλω. Να έχω κάτι απλά για να περνάω το χρόνο; You know me better than that.
Θα αφιέρωνες εσύ χρόνο σε κάτι που δε σε γεμίζει και σε καταστάσεις τελειωμένες; Σε ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θέλουν; Ίσως να είμαι και ακραίος, δεν ξέρω.. Ξέρω όμως τι θέλω και ακόμα περισσότερο τι δεν θέλω.
Πάω για ύπνο γιατί ξημέρωσα με τη δουλειά και έχω να ξυπνήσω σε τρεις ώρες.
Φιλιά!
Α.
Υ.Γ Κατερίνα την έλεγαν την καλοκαιρινή περιπέτεια.
Join the discussion