Γράφει η Μαρία Κυπραίου
Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ την ώρα που θα σε αποχωριστώ. Πάλευα με το μυαλό μου συνεχώς να βρω την άκρη του νήματος μα μάταια. Έβαλα στη ζυγαριά όλα εκείνα που μας ενώνουν και όλα εκείνα που μας χωρίζουν και κατέληξα πως σε θέλω στη ζωή μου κολασμένα.
Όχι απλά σε θέλω σαν ύπαρξη. Θέλω να είσαι εδώ την κάθε μου μέρα, στην κάθε εύκολη και δύσκολη στιγμή μου, θέλω να υπάρχεις δίπλα μου ακόμα κι όταν είμαι εκνευρισμένη. Να σε νιώθω και να σε αγγίζω. Ζωή μακριά σου δεν έχει και δεν θέλω να έχει. Θέλω η ζωή μου να απαρτίζεται από εσένα την κάθε μου στιγμή. Δεν θα σου πω για πάντα. Θα σου πω για όσο.
Αρκεί να είσαι εδώ στο τώρα, στο τώρα που μας δένει. Σε όσα μας ενώνουν και για όσα μας χωρίζουν. Μη φύγεις, προσπάθησε και εσύ όπως και εγώ, αλλά πιο πολύ, να θες όπως και εγώ.
Θέλω να μπορείς να αντέχεις, να το ζεις όπως και εγώ. Ζωή μακριά σου δεν έχει.