[rev_slider alias="my slider"]

Τράβα παρά πέρα.. Εμποδίζεις τα όνειρά μου!

Γράφει η Αλεξάνδρα Φαρμάκη Πατάς τα όνειρά μου! Κουνήσου, φύγε, πήγαινε πιο κει. Δεν χωράς πια ούτε στη ζωή, ούτε στα όνειρά μου. Σου άφησα χώρο, σου άφησα χαραμάδες. Σου έδωσα ευκαιρίες και τις έκαψες. Μαζί έκαψες και τα όνειρά μου. Μόνο ξέρεις ποιο είναι το...
Continue reading

Οι πόρνες στην ψυχή θα σου κάνουν το μεγαλύτερο κακό.

Γράφει η Μαρία Αρφαρά Η κοινωνία μας από αρχαιοτάτων χρόνων καταδίκαζε το επάγγελμα της ιερόδουλης. Αυτές οι γυναίκες έχουν υποστεί τον μεγαλύτερο εξευτελισμό όχι μόνο από το αντρικό φύλλο αλλά και από το γυναικείο. Θεωρούνται ακόμη και σήμερα άτομα του περιθ...
Continue reading

Εσύ να φεύγεις, εγώ να σε περιμένω, μέχρι να μην με βρεις ξανά..

Γράφει η Φλώρα Σπανού Μέρες τώρα σε βλέπω. Μα δεν μιλάω. Φοβάμαι τα λόγια σου, εκείνα που δεν θα έχουν επιστροφή. Όμως, δεν μπορείς να σταθείς σε ένα μέρος. Δε μιλιέσαι πια. Το σπίτι έχει γίνει μια φυλακή που σε πνίγει. Δεν ήσουν έτσι εσύ. Όταν σε γνώρισα ήσο...
Continue reading

Μονάκριβη.. Στο πριν, στο τώρα, στο πάντα!

Γράφει η Λίνα Παυλοπούλου  Μια εικόνα, χίλια συναισθήματα! Μονάκριβη!Όνομα ακριβό, σαν το χρυσάφι.Απαλό σαν το μετάξι.Μοναδικό και ανεπανάληπτο! Μοναδικό σε όλες του τις εκφάνσεις.Τις ήρεμες, τις όμορφες, τις δύσκολες. Ανεπανάληπτο αφού τίποτα άλλο δεν θα θυμ...
Continue reading

Είναι που πια σε μετράς, όπως σου αξίζει!

Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη Πώς γίνεται να μην σε νοιάζουν πια, πράγματα που σε πείραζαν παλαιότερα; Είναι που μεγαλώνεις.Και μπορείς πλέον να ξεχωρίσεις πιο εύκολα, το ψεύτικο από το αληθινό.Είναι που κοιτάς τους ανθρώπους στα μάτια και ξέρεις, ακόμα και τι σκέ...
Continue reading

Ο αισιόδοξος και ο χαμογελαστός κερδίζει τη ζαριά.

Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη Ελπίδα! Αισιόδοξη λέξη! Τελικά το μυστικό είναι να κοιμάσαι το βράδυ με τη σκέψη ότι αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα. Μια καινούρια μέρα που έχεις όλες τις ευκαιρίες να παλέψεις και να την κερδίσεις.  Ξάπλωσε και άφησε στην άκρη τα νεύρ...
Continue reading

Κι αν δεν ήρθα μωρέ για να σε πληγώσω;

Γράφει η Τζένη Ζάικου Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε φανταστεί πως θα ήταν αν η σχέση που έχουμε δεν τελείωνε άδοξα. Αν το έτερόν μας ήμισυ δεν έλεγε ψέματα, αν δεν σταματούσε ο ένας απ’ τους δύο να γουστάρει, αν το timing δεν ήταν λάθος και ούτω καθ...
Continue reading

Λίγη η προσμονή, κι ακόμα λιγότερη η λαχτάρα.

Γράφει η Κατερίνα Μαυρίδου Εδώ εγώ, εκεί εσύ και κάπου στη μέση μια ζωή, ένας έρωτας κι ένα "μαζί" που ξεχάστηκε στην αίθουσα αναμονής. Μια αναμονή σε λιμάνια, σταθμούς κι αεροδρόμια.. Μια αναμονή που κάποτε είχε μέσα της λαχτάρα και προσμονή κι ανυπομονησία....
Continue reading

Όλοι αυτοί οι μόνοι, κάποτε πίστεψαν πολύ!

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου Άνθρωποι μόνοι κι ας είναι ανάμεσα σε χιλιάδες. Άνθρωποι μόνοι στην ψυχή κι ας έχουν παρέα. Είναι παντού γύρω μας. Και αυξάνονται συνεχώς γιατί ο κόσμος που ζούμε όσο πάει και μας χωρίζει αντί να μας ενώνει. Μια κοινωνία άρρωστη κι...
Continue reading

Μια ζωή βουτηγμένη στα απωθημένα..

Γράφει ο Τάσος Ζαννής Εκείνος της μιλάει για ανυπόφορο καπιταλισμό κι εκείνη σκέφτεται να πηδιούνται στις βρώμικες τουαλέτες ενός τελειωμένου μπαρ. Εκείνη του μιλάει για ταξικό ανταγωνισμό κι εκείνος σκέφτεται να πίνουν κρασί και να διαβάζουν ποίηση σε κάποιο...
Continue reading

Η εξίσωση της ζωής, περιλαμβάνει και την αποτυχία!

Γράφει η Κική Γ.  Σίγουρα όλες οι μέρες δεν είναι ίδιες και επίσης ποτέ μια δύσκολη μέρα η μια αποτυχία δεν θα πρέπει να μας φρενάρει και να μας ακινητοποιεί. Όλα είναι μέρος της ζωής μας. Όλα είναι εμπειρίες. Για να επιτύχουμε, ίσως πρέπει πρώτα να αποτύχουμ...
Continue reading

Μπλοκ. Νίκησε ο εγωισμός.

Γράφει η Πράξια Αρέστη Δύο άνθρωποι.Δύο διαφορετικοί άνθρωποι που μοιάζουν κατά βάθος τόσο πολύ.Μοιράζονται το ίδιο πάθος ο ένας για τον άλλο, την ίδια επιθυμία, τις ίδιες σκέψεις και ανησυχίες.Δύο ζωές.Δύο ζωές που συναντιούνται τη λάθος στιγμή.Δύο άνθρωποι ...
Continue reading
Load More

Editorial

Oh Captain, my Captain.. thank you!

Oh Captain, my Captain.. thank you!

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου  Oh captain, my captain, you will be missed..  Τι μπορεί να συνδέει μια χούφτα παιδιά απο την Γιούτα, από την Νέα Υόρκη, τη Βοστώνη, με μια χούφτα παιδιά από την Τυνησία, κι άλλα τόσα από τη Φλώρινα και το Βόλο και τις Φιλιππίνες κα...
Στο παρά πέντε των 44, σ’αγαπάω εαυτέ μου!

Στο παρά πέντε των 44, σ’αγαπάω εαυτέ μου!

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Στο παρά πέντε άλλης μιας περιστροφής 365 ημερών γύρω από τη γη, σου χρωστάω ρε εαυτέ μου, ένα "ευχαριστώ". Σου χρωστάω μια "συγγνώμη". Σου χρωστάω και μια αλήθεια μα κι ένα σ'αγαπώ, απενοχοποιημένα ειπωμένο πια! Ευχαριστώ για το...
Χωρίς λέξεις ανείπωτες κι όνειρα αδέσποτα.

Χωρίς λέξεις ανείπωτες κι όνειρα αδέσποτα.

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Σκέψου λέει, να μην ήταν μια Δευτέρα μέσα στις πολλές, αλλά μια διαφορετική Δευτέρα, που εσύ κι εγώ θα κάναμε κοπάνα, από εκείνες τις ανέμελες, τις σχολικές. Από εκείνες χωρίς τα κινητά, χωρίς τη δικτύωση. Χωρίς να αφήσουμε το στίγμ...
Το παρελθόν, είναι η διαδρομή σου, το πέρασμά σου, δεν είναι το τώρα σου. 

Το παρελθόν, είναι η διαδρομή σου, το πέρασμά σου, δεν είναι το τώρα σου. 

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Μια απάτη είναι η μνήμη μάτια μου και το τελειότερο έργο της, είναι το παρελθόν που θυμάσαι. Όχι αυτό που έζησες, αυτό που θυμάσαι. Κι αυτό που θυμάσαι, είναι αυτό που δημιουργεί το μυαλό με τον καιρό, για να επιβιώσει. Η μεγαλύτερη...
Δεν μου κάνει άλλο ο κόσμος τους, στο είπα; 

Δεν μου κάνει άλλο ο κόσμος τους, στο είπα; 

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Δεν μου κάνει άλλο ο κόσμος τους, στο είπα; Δεν τους αντέχω άλλο.. Έλα, πάμε να φύγουμε από τον κόσμο τους και να πάμε σε έναν δικό μας. Σε έναν κόσμος ολόδικό μας που δεν θα έχει κανείς τη διεύθυνση και τον αριθμό. Σε έναν κόσμο πο...
Load More

Featured

Τράβα παρά πέρα.. Εμποδίζεις τα όνειρά μου!

Γράφει η Αλεξάνδρα Φαρμάκη Πατάς τα όνειρά μου! Κουνήσου, φύγε, πήγαινε πιο κει. Δεν χωράς πια ούτε στη ζωή, ούτε στα όνειρά μου. Σου άφησα χώρο, σου άφησα χαραμάδες. Σου έδωσα ευκαιρίες και τις έκαψες. Μαζί έκαψες και τα όνειρά μου. Μόνο ξέρεις ποιο είναι το...
Continue reading

Serendipity

Γιάννης Ζουγανέλης : Από το ωχ στο αχ..

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου Ξέρεις τι έχουμε ξεσυνηθίσει; Να βγαίνουμε Δευτέρες!  Ναι, έχουμε βάλει τη Δευτέρα "τιμωρία" και δεν την χωνεύνουμε με τίποτα. Κι όμως, σκέψου να ξεκίναγες την εβδομάδα με ωραία μουσική, λίγο πιο ξεχωριστή και προσεγμένη, από εκείνε...
Continue reading