Δεν σε θέλω τέλειο, σε θέλω άνθρωπό μου!

Γράφει η Άννα Ξυδιά

Από εσένα δε θέλω να είσαι ούτε τέλειος, ούτε ιδανικός. Ο άνθρωπός μου θέλω να είσαι!
Ναι, δεν ζητάω τίποτα τέτοιο από εσένα. Άλλωστε δεν κατάφερα ποτέ να περιγράψω τον τέλειο άντρα όταν μαζευόταν η κοριτσοπαρέα κι αναλύαμε τα δεδμένα της ζωής.
Δεν ξέρω, ίσως να μην έμαθα στη ζωή να αναζητώ αυτό που αποκαλούν τέλειο και ιδανικό.
Άσε που ακόμα και σαν λέξη το “τέλειο” σχεδόν με αηδιάζει!
Το έχω συνδυάσει με κάτι που δεν έχει προοπτικές εξέλιξης, κι όταν δεν εξελίσσεται, καταντά αφόρητα βαρετό, τουλάχιστον στα μάτια μου!
Θέλω λοιπόν από εσένα όταν έρθεις να με αγκαλιάσεις και με επιλέξεις για να κάνουμε βήματα χέρι χέρι στο μονοπάτι της ζωής, να ενώσουμε τις ατέλειές μας και να εξελίξουμε ο ένας τον άλλο!
Θέλω να είσαι ο άνθρωπός μου! Δεν ζητάω πολλά.. η δική μου ατέλεια θα έχει κάτι να σου προσφέρει κι η δική σου ατέλεια θα με μαγνητίσει με τρόπο μαγικό!
Θέλω να μπορείς να μπεις στον εγκέφαλό μου χωρίς να πούμε πολλά.
Θέλω να μπαίνω το μυαλό σου και να ταξιδεύω μαζί σου!
Όντας ο άνθρωπός μου θα σε αναγκάσω να μου δείξεις κάθε πτυχή του εαυτού σου!
Θέλω να αντικρίζω κατάματα κάθε λάθος, κάθε αμαρτία και κάθε ελάττωμά σου!
Έτσι μόνο θα μπορέσω να σε αγαπήσω ολοκληρωτικά.
Είναι γοητευτικό να έχω στο πλάι μου έναν άνθρωπο γεματο ατέλειες κι εσύ να έχεις εμένα με όλες τις ολόδικές μου ατέλειες!
Βλέπεις, άμα βάλεις δίπλα δίπλα δυο ατέλεια πλάσματα θα δημιουργήσεις ένα πανέμορφο χάος! Όχι πάντα, αλλά εγώ στην περιπτωσή μας, έτσι το έχω ονειρευτεί!
Και θέλω να το ζήσω μαζί σου αυτό το χάος.
Εκεί που βρίσκεις θησαυρούς καλά θαμμένους άμα έχεις την υπομονή να ψάξεις.
Κι ακόμα και τα σκουπίδια που θα βρίσκουμε εξερευνόντας, ακόμα κι αν κάποια στιγμή καλύψουν τους θησαυρούς μας, θα αξίζει αυτό που θα έχουμε ζήσει.
Γιατί έτσι γίνεται συνήθως με εκείνους που αγαπήθηκαν! Καταφέρνουν να γεμίζουν το χάος τους με σκουπίδια ενώ έχουν ήδη ξεγυμνώσει τις ψυχές τους, μόνο που τώρα πια, δεν θυμούνται πώς να ντυθούν!
Κι έτσι χωρίζουν οι δρόμοι τους.
Μα δεν με ενδιαφέρει. Δεν το σκέφτομαι τώρα το τι θα γίνει τότε.
Σκέφτομαι μόνο τη στιγμή που θα φτιάξουμε το δικό μας χάος και θα βουτήξουμε μέσα του παρέα να κυνηγήσουμε θησαυρούς!
Θέλω να είσαι ο άνθρωπός μου! Θέλω να ξέρεις πώς νιώθω χωρίς να χρειαστεί να βγάλω μιλιά!
Θέλω να ξέρω πώς αισθάνεσαι χωρίς εξηγήσεις.
Θέλω η ατμόσφαιρα που θα δημιουργείται όταν συναντιόμαστε, να μου προκαλεί τα πιο δυνατά καρδιοχτύπια!
Θέλω να μιλάμε τα βράδια δίπλα στο φεγγάρι και να μην παίρνουμε χαμπάρι τον ήλιο που χαράζει!
Θέλω να μου μάθεις κάτι που δεν φανταζόμουν καν πως υπάρχει!
Δεν θέλω να είσαι τέλειος κι ιδανικός!
Θέλω απλά, να είσαι ο άνθρωπος που θα είναι δίπλα μου τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού και τις πιο κρύες νύχτες του χειμώνα.
Ο δικός μου, ο άνθρωπός μου!