Πάνω από εσένα, θα υπάρχω εγώ και η αλήθεια μου, αγάπη μου..

Γράφει η Ιωάννα Νικολαντωνάκη

Εάν σήμερα αισθάνομαι λυπημένη και απογοητευμένη δεν μπορώ να καταπιέζομαι να δείχνω ότι είμαι μονίμως καλά, απλώς επειδή αυτό περιμένεις. Αν πάλι είμαι χαρούμενη και αισιόδοξη, δεν μπορώ να το κρύβω και να αισθάνομαι ενοχικά, επειδή όλα γύρω μου καταρρέουν.
Ο άνθρωπος χρειάζεται να είναι ελεύθερος να εκφράζει στους γύρω του αυτό που πραγματικά νοιώθει.
Ελεύθερος να γελάει, όταν νοιώθει χαρούμενος, και ελεύθερος να κλάψει και να είναι κακοδιάθετος, όταν νοιώθει λυπημένος.
Δεν είναι δυνατόν να καταπιέζω τα συναισθήματά σου.
Εάν δεν αντέχεις το κλάμα μου, τη κακό αδιαθεσία μου και αγαπάς την συντροφιά μου μόνο όταν σου χαρίζω το γέλιο μου, δεν αγαπάς εμένα ως άνθρωπο, αλλά με αγαπάς σαν ένα κλόουν.
Η πιο στενάχωρη διαπίστωση λοιπόν που έκανα μαζί σου είναι πως δεν δέχεσαι να συμπεριφέρομαι ακριβώς όπως νιώθω.
Συγγνώμη θα σου ζητήσω, μα δεν είμαι ρομπότ. Θέλω να νιώθω ελεύθερη να μπορώ να νιώθω και να δείχνω και κάτι με ενοχλεί.
Εσυ. Συνέχεια, εσύ.