Το κενό της απώλειας, δεν αναπληρώνεται ποτέ..

Γράφει η Λιάνα Ζαφειράτου

Απώλεια…μια λέξη που ο ήχος της είναι τόσο απαλός, αλλά τόσο σκληρή όταν τη βιώνεις. Όταν φεύγει ένας άνθρωπος από τη ζωή αφήνει ένα κενό.
Ο χώρος του είναι πλέον άδειος και εσύ μένεις να κοιτάζεις το κενό.
Δεν μπορεί να έχει φύγει, λες, τον ψάχνεις, θα γυρίσει πιστεύεις και μετά συνειδητοποιείς δεν θα γυρίσει ποτέ, δεν είναι πια εδώ. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο άνθρωπος έχει τη δική σου πληθωρική προσωπικότητα μπαμπά!
Έτσι έφυγες και εσύ!
Όχι απότομα αλλά με μεγάλη ταλαιπωρία, ειδικά προς το τέλος τουλάχιστον το τέλος ήρθε ήρεμα, τελικά.
Σου θυμώνω μερικές φορές να ξέρεις. Σου θυμώνω γιατί προς το τέλος δεν άκουγες τους γιατρούς και έκανες του κεφαλιού σου. Ίσως επειδή έβλεπες το τέλος να πλησιάζει και ήξερες ότι δεν είχε νόημα.
Πάντα έλεγες αν μου κόψεις τη θάλασσα και το τραγούδι θα πεθάνω και ότι είναι να κάνεις κάντο σωστά ή μην το κάνεις καθόλου. Τα τελευταία δύο χρόνια προσπάθησες να τα κάνεις όλα. Όταν στο τέλος είδες ότι δεν θα είχες ούτε τη θάλασσα ούτε το τραγούδι σου έφυγες…απλά σταμάτησε να χτυπάει η καρδιά σου.
Φρόντισες να πούμε τα πάντα πριν φύγεις, να μην έχουμε εκκρεμότητες, φρόντισες να φύγεις σε μέρα τέτοια που να προλάβω να παραδώσω την εργασία μου στο πανεπιστήμιο στην ώρα της, φρόντισες τα πάντα. Έτσι ήσουν πάντα φρόντιζες για όλα και έβλεπες και δύο κινήσεις μπροστά. Κοίτα να είσαι μπροστά από τα γεγονότα όσο μπορείς. Δεν θα μου λείψει ότι φρόντιζες για τα πάντα, έτσι και αλλιώς προς το τέλος αυτό το έκανα εγώ. Είναι που θα μου λείψει η ματιά σου στα γεγονότα, αυτές οι δύο κινήσεις μπροστά…
Δεν είμαι σίγουρη αν ξέρεις ότι έμαθα να βλέπω κάποια πράγματα γιατί όπως λες έλεγες οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά.
Τα μικρά να βλέπεις στα μεγάλα οι άνθρωποι κρύβονται. Οι λεπτομέρειες μετράνε. Εντάξει μπορεί κάποιες φορές να το…τερμάτιζες αλλά είχες δίκιο, μετράνε!
Ήσουν απόλυτος σε κάποια πράγματα ή όλα ή τίποτα. Μεσοβέζικες λύσεις σε κάποια πράγματα δεν χωράνε. Ή είναι φίλος σου ο άλλος ή όχι, ή αγαπάς κάποιον ή όχι, ή είσαι εδώ ή δεν είσαι.
Ότι και να κάνεις κάντο να αξίζει τον κόπο, ποτέ μην το κάνεις φθηνό. Να είσαι πάντα κυρία, να διασκεδάζεις, να κλάψεις, να γελάσεις αλλά…κυρία. Ότι πρόβλημα βρεθεί στο διάβα σου λύστο μην το αφήσεις θα μεγαλώσει και θα είναι πιο δύσκολο. Να θυμάσαι τα πάντα λύνονται και ότι δεν λύνετε κόβεται. Μην το φοβηθείς κόφτο μην το αφήσεις να σου γίνει βαρίδι. Η ζωή είναι μπροστά και δεν σε ρωτάει προχωράει πάντα.
Ξέρω ότι με αγαπούσες πολύ και πιστεύω ότι ήσουν περήφανος για μένα. Ελπίζω να εξακολουθώ να σε κάνω περήφανο.
Ελπίζω να το κάνω να αξίζει τον κόπο…
Καλό ταξίδι μπαμπά για μένα θα είσαι πάντα εδώ στην καρδιά και στο μυαλό μου…