Γράφει η Αργυρώ Αμπατζίδου.
Πόσο εύκολα μπορείς να πεις σ’αγαπώ;
Πόσο εύκολα μπορείς να αγαπήσεις κάποιον;
Όχι εύκολα! Όμως, νομίζω ότι κατά κάποιον τρόπο έχεις την ανάγκη να το νιώσεις, να το πεις, να το φωνάξεις. Ειδικά όταν έχεις πονέσει. Πιστέψτε με η ανάγκη είναι μεγάλη κι όχι γιατί κανείς περιμένει να πάρει την ανάλογη απάντηση από το έτερον ήμισυ -το οποίο πολύ πιθανόν να πάθει ένα μικρό σοκ μόλις το ακούσει- αλλά γιατί οι δύο αυτές μικρές λεξούλες του ”σε αγαπώ” κρύβουν μέσα τους μια ανυπέρβλητη ζεστασιά.
Μεγάλη έκφραση το “σε αγαπώ”, σπουδαία, υπερβαίνει τη λογική πολλές φορές, ξεπερνάει και τα πιο δυνατά συναισθήματα που μπορεί να βιώσει άνθρωπος. ΘΕΣ να τη νιώσεις, ΘΕΣ να την αισθανθείς και όταν συμβεί αυτό, ΘΕΣ να την φωνάξεις!
Και αλήθεια τι πρέπει να κάνεις τότε; Να συγκρατήσεις αυτό σου το συναίσθημα; Να φοβηθείς; Ή να το αφήσεις να βγει; Το σίγουρο είναι πως ο φόβος θα υπάρξει γιατί θα σκέφτεσαι την απόρριψη από την άλλη μεριά. Όμως καλό θα ήταν να το αφήσεις να βγει. Η λύτρωση που η καρδιά σου θα αισθανθεί εκείνη τη στιγμή είναι ασύγκριτη. Και τι πειράζει που ο άλλος δεν μπορεί να στο εκφράσει; Σίγουρα για να το έχεις αισθανθεί εσύ για αυτόν, κάπου μέσα του θα το νιώθει κι εκείνος.
Μπορεί το συναίσθημα αυτό να είναι δικό σου, μόνο δικό σου και να είναι πολύ δυνατό. Όμως αγαλλιάζει η ψυχή σου νιώθοντάς το. Ξαλαφρώνει ακόμα και το μυαλό κι ας μην ανήκει η αγάπη εκεί. Γιατί η αγάπη δεν είναι λογική. Η αγάπη είναι στοργή, είναι συμπόνια, είναι αφοσίωση. Σίγουρα χρειάζεται χρόνο για να δημιουργηθεί, δεν είναι σαν τον έρωτα. Χρειάζεται εμπιστοσύνη, οικειότητα, σεβασμό, υπομονή και οπωσδήποτε προσπάθεια και από τους δύο ανθρώπους. Και βέβαια πρέπει να στερείται εγωισμού. Όταν αγαπάς δεν σε νοιάζει το “εγώ”, σε νοιάζει το “εμείς”. Γι’αυτό και πρέπει να ειπωθεί..
Η αγάπη ανήκει σε δύο ανθρώπους, σε δύο καρδιές, σε δύο ψυχές που αλληλοσυμπληρώνονται και που τελικά γίνονται ένα. Πώς θα ήταν εάν κάποιος δεν αγαπούσε τον ίδιο του τον εαυτό και δεν του το εξέφραζε κιόλας;
Οι άνθρωποι που δεν νιώθουν αγάπη για τον εαυτό τους είναι μίζεροι, απαισιόδοξοι, δεν μπορούν να μοιραστούν το οτιδήποτε, είναι κακότροποι και πάντα λυπημένοι. Το ίδιο συμβαίνει και με τα ζευγάρια που στη σχέση τους υπάρχει έλλειψη αγάπης, αλλά ακόμα κι αν αυτή υπάρχει κάπου κρυμμένη -καθαρά από εγωισμό- βαθιά στο τούνελ της σχέσης τους, τους σπρώχνει σε απομόνωση, σε μίσος ακόμα και για τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Μιλήστε για την αγάπη σας. Εκφράστε την, εφόσον την νιώθετε. Μην φοβηθείτε ότι θα πάρετε απόρριψη. Αυτοί που δεν την εκφράζουν, να ξέρετε, φοβούνται πολύ περισσότερο. Ε, και τι κι αν δεν σας αγαπάει κάποιος όσο τον αγαπάτε εσείς; Να θυμάστε πάντα ό,τι σίγουρα σ’αυτό το απέραντο σύμπαν υπάρχει μια αγάπη και για εσάς που μπορεί να μην την έχετε συναντήσει ακόμα και να βρίσκεται καθ’οδόν..
Καλό Πάσχα!
Γιατί.. το Πάσχα εξάλλου είναι η γιορτή της αγάπης!
