Γράφει ο Γιώργος Χίτζιος
Ένα καράβι η ζωή.
Πλέει σε θάλασσα λάδι, σε θάλασσα φουρτουνιασμένη.
Στην πρύμνη μια Σμύρνη καμένη.
Στην πλώρη, μια νέα πόλη παραμυθένια, φανταστική.
Κάθε που το φεγγάρι βόλτα βγαίνει,
όνειρα ξυπνάνε σ’ ομίχλη πυκνή.
Πρίγκιπες πραγματικοί, μ’ αγάπη αρματωμένοι.
Πιθανές πριγκίπισσες, κοιμώμενες, που περιμένουν το φιλί.
Κι όταν ξημερώσει κι ο ήλιος μεσουρανεί,
το καράβι η ζωή,
σ’ απάνεμο λιμάνι θα χει φτάσει,
ή σε βράχια από κύματα θεριά, θα χει τσακιστεί.
