Γράφει η Κική Γ.
Έχει μεγαλώσει με μια καρδιά που μέσα της χωράει τους πάντες.
Ανοίγει συνεχώς μαγικά και αγκαλιάζει τους καλούς, τους ευαίσθητους, αυτούς που την έβλαψαν, αυτούς που την πούλησαν, αυτούς που την λεηλάτησαν, αυτούς που τη μάτωσαν και την πέταξαν στα σκουπίδια. Στη βρωμιά και τη δυσωδία.
Εκείνη άντεξε, προσπάθησε και ξαναγεννήθηκε. Πέταξε ό,τι βρόμικο είχε κολλήσει πάνω της, ξεπλύθηκε από τον εγωισμό, το μίσος, την κακία και κάθε δυσάρεστη ανάμνηση και ξαναμπήκε στο στίβο της ζωής.
Γέμισε μόνο αγάπη και άνοιξε πάλι την αγκαλιά της σε όλους. Δεν θα μπορούσε να κάνει αλλιώς. Όσες φορές και αν λαβώθηκε, σηκώθηκε και φέρθηκε με τον ίδιο τρόπο. Σωστό, λάθος, λογικό η παράλογο, αυτό επέλεγε κάθε φορά.
Δεν μπορούσε να φερθεί διαφορετικά. Δεν μπορούσε να αλλάξει. Απλά προσπαθούσε να έχει ήσυχη την εσωτερική φωνή της συνείδησης και θυμόταν να είναι αυτό που από την αρχή ήθελε. Δεν την ενδιέφερε τι έκαναν οι άλλοι.
Δεν έφταιγαν οι άλλοι. Ήξερε πως πρέπει να ασχολείται μόνο μ’ εκείνη και όχι με τους άλλους. Δεν έκρινε, δεν κατέκρινε. Απλά επέτρεπε και δεχόταν αγόγγυστα τις όποιες συμπεριφορές. Δεν είναι μαζοχισμός.
Δεν είναι τρέλα. Είναι στάση ζωής και οφείλουμε απλά να υποκλιθούμε. Συμφωνούμε, διαφωνούμε, απλά ας σεβαστούμε την επιθυμία κάποιων να μείνουν αμετανόητα καλοί και συγχωρετικοί.
Στην τελική, όλοι θέλουμε τον καλό και τον σωστό δίπλα μας. Εμείς αναρωτηθήκαμε ποτέ πόσο σωστοί είμαστε;
Συνήθως μας νοιάζει μόνο ο εαυτούλης μας και η πάρτη μας. Τα λάθη των άλλων πάντα διακριτά στα μάτια μας. Τα δικά μας σφάλματα, διαγράφονται μεμιάς και έχουμε και απαιτήσεις. Ας αναμετρηθούμε πρώτα από όλα με τον εαυτό μας, όποιοι αντέχουμε.
Ας μπούμε στη διαδικασία και μετά βλέπουμε τι μπορούμε να έχουμε δίπλα μας. Αυτό, που μας αξίζει!
