Ήξερα μόνο να σ’αγαπάω και να σε νοιάζομαι

Γράφει η Ιωάννα Ντρε

Μπορεί να με έβλεπες να μένω ακόμα κοντά σου, να υπομένω καταστάσεις, να επέμενα και να ήλπιζα πως κάτι θα άλλαζε και θα ήταν όλα όπως πρώτα αλλά μάταια με έφαγε η αναμονή. Δεν επανήλθες ξανά ως ο άνθρωπος που γνώρισα και αγάπησα.

Λένε αν σπάσει το γυαλί και να ξανακολλήσει δε θα ‘ναι ποτέ πάλι όπως πριν. Έτσι μου έκανες κι εσύ τη καρδιά μου. Μου την έσπασες σε χίλια κομμάτια, σαν ένα κομμάτι γυαλί.

Αδιαφορούσες για μένα και μέρα με τη μέρα η κατάσταση επιδεινωνόταν. Με είχες δεδομένη επειδή ήξερες και έβλεπες ότι σε αγαπούσα και πίστευες ότι ότι και να κάνεις θα βρισκόμουν πάντα εκεί να αντέχω τα πάντα σα βράχος που τον χτυπάνε τα κύματα και να μην αντιδρώ. Αλλά όχι. Δεν είμαι βράχος εγώ. Δεν είμαι ένα άψυχο αντικείμενο. Δε λειτουργώ με γρανάζια.

Ένας απλός άνθρωπος είμαι αλλά με αισθήματα, κάτι που για σένα είναι άγνωστο γιατί ποτέ σου δεν ένιωσες όπως εγώ τελικά. Έμεινα να το παλέψω.

Όμως πάλη με ένα άτομο δε γίνεται. Μόνη μου πάλευα να σώσω κάτι που ήδη είχε τελειώσει απλά δε το λέγαμε. Εσύ για να μη χάσεις το δεδομένο παιχνιδάκι σου που έβρισκες πάντα στην ίδια μεριά να σε περιμένει κι εγώ γιατί φοβόμουν μήπως κάνω λάθος.

Μήπως φταίω κάπου εγώ και γινόμουν η αιτία να σε χάσω χωρίς να φταις. Αλλά όχι. Εσύ αδιαφορούσες και το να συζητάς μαζί μου. Υπήρχα μόνο τις ώρες που σου περίσσευαν και δεν είχες τίποτα καλύτερο να κάνεις.

Δε με υπολόγιζες σε τίποτα ώσπου η καρδιά μου δεν άντεχε άλλο τόση απόρριψη κι αφού πλέον ήμουν σίγουρη ότι δε φταίω έφυγα αθόρυβα.

Θόρυβο έκανα όλο τον προηγούμενο καιρό γιατί προσπαθούσα με νύχια και με δόντια να σε κρατήσω κοντά μου, να φωνάζω, να ζητώ εξηγήσεις αλλά πάντα υψωνόταν μπροστά μου ένα τοίχος. Έκανα ότι μπορούσα κι αφού πλέον στα δωσα όλα και κράτησα μισή καρδιά για να επιζήσω εξαφανίστηκα από τη ζωή σου.

Δε το περίμενες και ζητούσες με κάθε τρόπο να γυρίσω πίσω όμως δεν υπάρχουν πάντα δεύτερες ευκαιρίες,δεν υπάρχει πάντα η ίδια τύχη να σε περιμένει στη γωνία όπως ήμουν εγώ για σένα.

Κάποιος άνθρωπος δηλαδή να σε αγαπάει και να σε νοιάζεται. Τι παραπάνω ήθελες από κάποιον που δε του έδινες ούτε τα μισά.

Έφυγα λοιπόν. Πήρα την αξιοπρέπεια μου αγκαζέ και έφυγα με το κεφάλι ψηλά. Γιατί ήξερα ότι εγώ σου έδωσα ότι είχα να σου δώσω και ως αντάλλαγμα μου δημιούργησες μια ακόμα πληγή μέσα μου για να χω να θυμάμαι.