Γράφει ο Άγγελος Μοναχικός
Ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα, ένα μπουκάλι ουίσκι στα τελειώματα κι εγώ χαμένος σε τραγούδια που δεν μπορούν να με κάνουν καλά.
Πέρυσι η τεράστια τούρτα έγραφε το όνομά σου κι ένα σ’ αγαπάω πολύ. Φέτος εύχομαι αυτό το σ’ αγαπάω πολύ που δεν πίστεψες να στο λέει κάποιος και να το πιστέψεις, να μην ψάξεις το παρελθόν του, να αρκεστείς στις λέξεις του.
Οι πράξεις θα έρθουν μετά τις λέξεις και δεν χρειάζεται να βιάζεσαι. Σεβαστό μπορεί η γούνα σου να μυρίζει καμένο αλλά δεν προχωράνε οι σχέσεις αν δεν ζήσεις, αν δεν τσακωθεις, πώς θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς;
Σαν σήμερα έγιναν πολλά στον πλανήτη, πολλές σχέσεις περσινές τερμάτισαν επειδή κάποιος δεν είχε να δώσει, ή κάποιος έδινε δίχως να παίρνει.
Η πορεία είναι ανηφόρα τελικά ή ευθεία; Κατηφόρα δεν είναι σίγουρα διότι έχει την παρομοίωση της κατωτερότητας αυτή. Οπότε μας μένει μια γαλήνια ευθεία σχέση, διότι την ανηφόρα την ανεβήκαμε κατακτώντας τους στόχους μας με σύμμαχο την καρδιά μας.
Πλέον στην κορυφή του έρωτα με τα ομορφότερα θέλω οι πιο πολλοί άνθρωποι. Εγώ να κάνω τσιγάρο στην κορυφή παρέα με τα λάθη μου.
Δίχως να μπορώ να δώσω απαντήσεις σε αυτό που μου συμβαίνει, αλλά να δικαιολογώ εκείνο που δεν έφταιξε και συνάμα να φοβάμαι να κατέβω την κατηφόρα. Εγωισμός ή τα λόγια του κόσμου;
Το ξημέρωμα θα έχει ντυθεί πάλι η ζωή με καθημερινότητα και όλα θα ‘ναι όπως προχθές…