Αν δεν σου αρέσει ο τρόπος που αγαπάς, να τον αλλάξεις!

Γράφει η Αριάδνη.

Είναι κι αυτά τα βροχερά ανοιξιάτικα απογεύματα που είναι η χαρά της ενδοσκόπησης! Διάβασα ένα άρθρο πριν λίγο και το μυαλό μου γέμισε ανακατεμένες σκέψεις, το γνωστό κουβαράκι μου.

Και πιάνω την άκρη του, που είναι και η πρώτη, η κυρίαρχη σκέψη μου. Το πιο μακρύ ταξίδι σου εντός σου (κλέβοντας και παραφράζοντας λίγο τον στίχο από το λατρεμένο τραγούδι).

Γιατί εκεί θα βρεις όλες τις απαντήσεις, μέσα σου. Μην κοιτάς γύρω σου, μην τις ψάχνεις αλλού, κανένας δεν θα σου τις δώσει. Δική σου δουλειά είναι να τις ανακαλύψεις. Μέσα σου. Οι άλλοι, οι άνθρωποι που συναντάς στη ζωή σου, θα σου δώσουν απλώς το ερέθισμα.

Θα σε βάλουν σε μια διαδικασία να νιώθεις και ενστικτωδώς να αντιδράς. Κι όταν αυτά που νιώθεις είναι αγάπη, ενθουσιασμός, θαυμασμός και γελάς, χαίρεσαι, καμαρώνεις, όλα είναι καλά.

Όταν όμως σε κατακλύζουν αρνητικά συναισθήματα και σε καταθλίβουν, τότε είναι που θα πρέπει να αναζητήσεις τις απαντήσεις. Μέσα σου, το ξαναλέω. Μην τεντώνεις το δαχτυλάκι σου και δείχνεις τον απέναντι ελαφρά τη καρδία.

Σίγουρα έχει κι εκείνος μερίδιο ευθύνης, αλλά δεν θα σε βοηθήσει σε τίποτα αν το κάνεις σημαιούλα σου και αρκεστείς σ’αυτό. Το ζητούμενο είναι να βρεις πού έκανες εσύ λάθος. Όταν, ας πούμε, μένεις σε μια σχέση όπου ο άλλος δεν σου προσφέρει ό,τι θέλεις (εξαιρώ οτιδήποτε αγοράζεται), σκέψου μήπως δεν φταίει μόνο εκείνος γι’αυτό, αλλά κυρίως εσύ, που για τους όποιους λόγους, είσαι ακόμη εκεί.

Αναρωτήσου το πόσο αγαπάς τελικά εσύ τον εαυτό σου για να υπομένεις μια τέτοια κατάσταση.

Και να το πάω και λίγο πιο μακριά. Όταν στεναχωριέσαι και παραπονιέσαι γιατί ο άλλος δεν σε αγαπάει, δεν σε προσέχει, δεν είναι δίπλα σου, σκέψου το πόσο τα έκανες εσύ όλα αυτά για εκείνον, το πόσο τελικά εσύ τον αγαπάς. Κι επειδή σίγουρα τώρα θα αρχίσεις να απαριθμείς “κι εγώ που έκανα αυτό κι εκείνο και το άλλο” και θα τσατίζεσαι με αυτά που σου λέω, ένα πράγμα μόνο θα σου πω ακόμη: κι εκείνος τα ίδια θα σκέφτεται.

Κι εκείνος από την μεριά του θα πιστεύει ότι σου έδωσε περισσότερα και πήρε λιγότερα.

Γιατί έτσι γίνεται. Όταν την αγάπη τη βάζεις στη ζυγαριά κάπου το χάνεις το μέτρημα! Κάτι που σου έδωσε ο άλλος δεν θα το μέτρησες καλά γιατί εσύ ήθελες περισσότερο, κάτι παρόμοιο θα έκανε κι εκείνος, κι έτσι η ζυγαριά του καθενός σας γέρνει σε διαφορετική μεριά.

Κι ένα από αυτά που τελικά θα ανακαλύψεις στο ταξίδι εντός σου, είναι το πώς ξέρεις να αγαπάς τον εαυτό σου και τους ανθρώπους γύρω σου. Και η μεγαλύτερη πρόκληση θα είναι, αν δεν σου αρέσει ο τρόπος που αγαπάς, να προσπαθήσεις να τον αλλάξεις!