Απόφυγε το “λίγο” και ζήσε στο “πολύ”

Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη.

Πόσες φορές ζήτησες χαμόγελο;
Το χαμόγελο είναι ένας σπάνιος αστερίας στα βάθη του ωκεανού. Ειδικά εκείνο το χαμόγελο που κοιτάζει με κιάλια καρφωμένα στη καρδιά.

Δεν το συναντάς κάθε μέρα στο δρόμο σου.
Σπάνια βγαίνει τσάρκα.
Όταν τύχει και το βρεις, κράτησέ το σφιχτά στην παλάμη σου και κάνε ευχή!

Σ’ αρέσει να κάνεις ευχές;
Ευχές, εγώ, κάνω κάθε μέρα. Δεν είναι ωραίο όμως να τις φωνάζεις δυνατά. Καλύτερα ας μένουν «άηχες». Όσο τις λες, τόσο χάνεται ο στόχος και βλέπεις το χρώμα του σάπιου μήλου.Ζήτησες ποτέ σου φιλία;

Η φιλία είναι ένα ουράνιο τόξο.
Έχει τα βασικά χρώματα σε πολλές κυματιστές βελόνες.
Τη χαζεύεις από μακριά αλλά δε τολμάς να την αγγίξεις. Με το που πλησιάζεις χάνεται.
Επιστρέφει μόνο όταν φύγεις και τη δεις ξανά από την ίδια αρχική θέση.
Τι ερωτήσεις κάνεις στους ανθρώπους;

Το ερωτηματικό, να ξέρεις, δε μπαίνει στην αρχή αλλά στο τέλος.
Είναι άσκοπο να ρωτάς «Ποιος είσαι».
Η σωστή ερώτηση είναι «Ποιος μπορείς να γίνεις αν χαρίζεις».
Μια αγκαλιά; Ένα φιλί; Δε κοστίζουν πολύ… Μονάχα δυο-τρεις στιγμές…

Στιγμές γεμάτες, τροφαντές, χωρίς τσιγκουνιές.
Απόφυγε το «λίγο».
Το «λίγο» δηλώνει υποταγή, στέρηση.
Δοκίμασε το «πολύ»!
Το «πολύ» είναι αυτό που δίνει ουσία

LoveLetters