Γράφει η Μαρία Χριστοδούλου
Ρε αυτό το κορίτσι δεν έβαζε με τίποτα μυαλό, κάποιες φορές λύγιζε βέβαια για λίγο αλλά πάλι δεν κατάφερναν να της κλέψουν το όνειρο. Κάποιος θα την χαρακτήριζε ίσως και φαντασιόπληκτη, για μένα όμως ήταν μια ανάσα ελπίδας σε αυτόν τον κόσμο που κουρελιάζεται καθημερινά από συναισθήματα.
Λεηλάτησαν πολλοί τον κόσμο και το όνειρο της, ένας μια φορά την είχε προδώσει με πολύ φτηνό τρόπο, κάποιος άλλος της πούλησε παραμύθια και ο τελευταίος την άδειασε σαν στημένη λεμονόκουπα.
Κανένας όμως δεν κατάφερε ποτέ να της το κλέψει, τους άφηνε να την πονούν μέχρι εκεί που ήθελε εκείνη και όχι δεν ήταν μαζόχα, μια κοπελίτσα ήταν με ένα όμορφο όνειρο και ας φάνταζε άπιαστο αυτή δεν θα σταματούσε να το κυνηγά.
Βλέπεις αυτή έδινε όλα όσα είχε, ήταν αληθινή, άφηνε τον άλλον να μπει στη ζωή της και δεν έβαζε περιοριστικά μέτρα, το μότο της πάντα ήταν όλα η τίποτα! Δεν άντεχε τις μετριότητες, ήταν μια παθιασμένη γυναίκα και ότι ζούσε ήθελε να το ζει στο απόλυτο.
“Φέρθηκα εγωιστικά και δειλά, θα προσπαθήσω ξανά για αυτόν τον άνθρωπο και ας μην αξίζει, όταν φεύγω από κάπου θέλω να είμαι σίγουρη πως προσπάθησα αρκετά, θέλω να μην χωρά η αμφιβολία στο μυαλό μου πως αυτή η σχέση δεν ήταν τελειωμένη, θέλω να δίνω στους ανθρώπους μου ευκαιρίες, θέλω να έχουν την επιλογή αν θα με κάνουν να φύγω ή να μείνω. Δεν είμαι εγώ για απωθημένα, τα σιχαίνομαι και τα βρίσκω αφόρητα κουραστικά. ” Αυτά ήταν τα δικά της λόγια, ήθελε πάντα να σπείρει αγάπη και ας μην θέριζε.
Βλέπεις όταν αυτή έκλεινε την πόρτα την έκλεινε οριστικά και ποτέ δεν έκανε θόρυβο! Μετατρεπόταν από το κορίτσι του ονείρου σε δραπέτη φυλακών, σε ένα ταξιδιώτη χωρίς γυρισμό! Δεν υπήρχαν πληγές μαζί της, αυτές έμεναν στα εγκαταλειμμένα κτίρια, εκεί που κτιστήκαν και αφού αυτή πια ήταν απόν τίποτα δεν είχε σημασία.
Ξεκινούσε ξανά με μια λευκή κόλλα, βλέπεις αυτή ήθελε να γράψει την δικιά της ιστορία, αυτήν που θα ήταν ισάξια του ονείρου της, όλες τις άλλες τις έκαιγε και γίνονταν στάχτη και κάθε φορά ξαναγεννιόταν μέσα από τις στάχτες της!
Other Articles
Καλλιτέχνης θα πει.. πλάσμα από αλλού φερμένο!
