Δεν έπαψα να σ’ αγαπώ, απλά κουράστηκα!

Γράφει η Βάλια Κ.

Με ρωτάς γιατί δε σου μιλάω πλέον.
Γιατί δε σε παίρνω τηλέφωνο και δεν απαντάω στα μηνύματα σου.
Γιατί έπαψα να σου κάνω ζηλοτυπίες και γιατί δε σου κρατάω μούτρα τώρα πια, όταν με ξεχνάς ή ακούω για σένα.
Λες πως έπαψα να σε αγαπάω..

Δεν έπαψα να σε αγαπάω απλά κουράστηκα!

Ένιωσα την καρδιά μου να πονάει και να μην αντέχει άλλες δικαιολογίες. Πόσο να της πω να κάνει υπομονή για ένα άτομο που την πλήγωνε καθημερινά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο;
Πόσο να αντέξει να πονά για να είσαι εσύ καλά και να σε βλέπει να χαμογελάς πατώντας πάνω στα δικά της θέλω;
Μου μιλάς για εγωισμό και για τιμωρία.. Ότι έχω υψώσει μπροστά μου έναν τοίχο και ότι σε τιμωρώ γιατί άργησες να καταλάβεις το πόσο με αγαπάς και ότι φοβόσουν να παραδεχτείς αυτά που ένιωθες για να μη πληγωθείς…
Έμενα, όμως, ποτέ δε με σκέφτηκες!

Σε ακούω να λες να σου δώσω άλλη μια ευκαιρία, να ξεχάσω τα παλιά, να κάνουμε μια νέα αρχή και ότι δε θα με ξανά πληγώσει.
Σε κοιτάω στα μάτια και θέλω να σε πιστέψω αλλά αυτά τα μάτια μου θυμίζουν μόνο άσχημες στιγμές, πλέον.
Στιγμές που σε πίστευα και μετά από λίγο ένιωθα την μαχαιριά όλο και πιο βαθιά, ανακαλύπτοντας τα ψέματα σου.

Πόσες φορές σε συγχώρεσα, είτε ρίχνοντας την ευθύνη πάνω μου είτε γιατί έβλεπα ότι ένιωθες τον πόνο που μου είχες προκαλέσει.. .
Πόσες φορές τα έβαλα μαζί μου, με τον χαρακτήρα μου γιατί δεν έκανε στα γούστα σου και πίστευα ότι έφταιγα εγώ και όχι εσύ που δεν ήξερες τι ήθελες.. Έκλαψα για σένα πολύ, τόσο που νιώθω ότι έχω στερέψει ίσως εκεί να οφείλεται και η ψυχρότητα απέναντι σου γιατί τώρα πια δε μπορώ να με πείσω να κάνω υπομονή ή να σου δώσω άλλη μια ευκαιρία!

Σε αγάπησα πολύ και ένιωσα σαν παιδάκι που ερωτεύεται πρώτη φορά χωρίς επιφυλάξεις για να μην πονέσει..
Και ας είχα πει στον εαυτό μου «εσύ και ο έρωτας δεν κάνετε μαζί παρ’ το χαμπάρι» … Κι όμως την πάτησα!
Τα βέλη του έρωτα φαίνεται έπεσαν όλα πάνω μου και δε μοιράστηκαν στους γύρω μου..

Ερωτεύτηκα τη φωνή σου, την προσωπικότητα σου, ακόμη και όλα αυτά που μου έλεγαν να τρέξω μακριά σου.
Τα έβαλα με όσους μου έλεγαν να φύγω από σένα γιατί εσύ δε μπορούσες μόνο με μία δίπλα σου.
Προσπάθησα να πείσω τους γύρω μου ότι αυτό το σκληρό που έβγαζες προς τα έξω και οι απόψεις σου ήταν απλά μια ασπίδα ενός άντρα που δεν ήθελε να δείξει τις ευαισθησίες του και κατέληξα να πείσω τον εαυτό μου σε σημείο να σου έχει τυφλή εμπιστοσύνη..

Ίσως να μην ήθελα να δω τα διάφορα σημάδια, που κάποτε με τα ίδια σημάδια έλεγα σε φίλες μου «μα καλά χαζή είσαι; Ο τύπος σε δουλεύει δε το βλέπεις;»
Και τώρα ήμουν εγώ η χαζή!

Βράδια που περίμενα να έρθεις ντυμένη, στολισμένη για να σου αρέσω και εσύ να τα ακυρώνεις τελευταία στιγμή με μια φτηνή δικαιολογία…

Να ανησυχώ μήπως έχεις πάθει κάτι και δεν απαντάς και εσύ να μου λες μετά από πολλές ώρες «με είχε πάρει ο ύπνος».
Αλήθεια ήταν, απλά η μισή: κοιμόσουν σε άλλη αγκαλιά!
Δε μπορώ και δε θέλω να σκέφτομαι πια το τι πέρασε ο εαυτός μου εξαιτίας μου γιατί όσο δυναμική και να είμαι σε άλλους τομείς, στον ερωτικό πάντα την πατάω. Απλά δε θέλω να πονάει άλλο..

Δε σε θέλω στη ζωή μου. Τώρα πια είμαι σίγουρη και αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω δε θα ήθελα να ξανά περάσω αυτά τα τρία χρόνια περιμένοντας πότε εσύ θα βρεις λίγο χρόνο για μένα.

Σκληρό ακούγεται αλλά πιο σκληρό είναι αυτό που με έκανες να νιώσω για σένα. Δεν είχες την δύναμη να μου δώσεις όσα μου ορκιζόσουν και όσα με έκανες να πιστεύω ότι θα συμβούν αν περιμένω λίγο ακόμη..

Δε θέλω άλλα συγνώμη και κλάματα, ούτε και υποσχέσεις.
Θέλω να είσαι καλά μακριά από μένα και να μη μαθαίνω τίποτα πια για σένα..

LoveLetters