Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου
Σου έχει τύχει να πνίγεσαι και να μην μπορείς να ξεσπάσεις; Σου έχει τύχει να θες να βγάλεις λόγια εσώψυχα και να βγουν με ουρλιαχτό;
Η αναπνοή σου να ανεβάζει κόκκινο στο θερμόμετρο της καρδιάς και τα μάτια να βγάζουν θυμό, θλίψη, οργή ή οτιδήποτε αισθάνεσαι εκείνη την στιγμή.
Πνίγηκες σε μία σταγόνα στον ωκεανό.
Η σταγόνα όμως, σου φαίνεται ωκεανός. Είναι τόσο ανάγκη να πάρεις δραστικά μέτρα γιατί όλη αυτή η εσωτερική ανακατωσούρα, μόνο καλό δεν κάνει.
Δημιουργεί αυτοάνοσα, δημιουργεί κατάθλιψη, δημιουργεί νευρικές διαταραχές, δημιουργεί σωματικούς πόνους.
Δημιουργεί μία πετρούλα αδιέξοδων συναισθημάτων που δεν θέλεις να αναπτυχθεί σε βράχο.
Μίλα λοιπόν.
Ξέρασέ τα όλα.
Βγάλτα από μέσα σου να ξεμπλοκάρεις το ανοσοποιητικό σύστημα και να ελαφρύνεις το ψυχικό κομμάτι.
Μίλα όμορφα όμως. Μίλα με σεβασμό, με ευγένεια.
Αξίζει στον κάθε συνάνθρωπο να μιλάς με ευγένεια. Ο θυμός, η αδικία μπορούν να εκφραστούν και με επιχειρήματα, μπορούν να εκφραστούν με λόγο που να κρατά τα όρια του σεβασμού και της συναισθηματικής λογικής στα επιθυμητά επίπεδα.
Εσένα το αποτέλεσμα δεν σε νοιάζει τόσο. Εσένα αυτό που σε νοιάζει είναι εσύ να ελευθερώνεις τον εαυτό σου από φορτία.
Δεν τα έχεις ανάγκη να τα κουβαλάς. Να είσαι υγιής και ελεύθερος στην ζωή σου.
Να μιλάς ξεκάθαρα και αληθινά μέχρι να καταλάβεις και να σε κατανοήσουν.
Να έχεις τον εαυτό σου πολύτιμο οδηγό στην ζωή και καθοδηγητή.
