Γράφει ο Αλέξανδρος Χωριανούδης
Αισθάνθηκα τον έρωτα σε όλο του το μεγαλείο! Τον αναζήτησα, τον εξερεύνησα, τον αποθέωσα! Έκανα λάθη και πλήρωσα το τίμημά τους!
Πέρασα δύσκολες στιγμές! Έζησα και ξαναζήσα τον έρωτα!
Πολλές φορές!
Κάθε φορά που αισθανόμουν έρωτα, πόθο, πάθος…
Τον ύμνησα, τον σεβάστηκα! Τον απόλαυσα και τον άφησα να με διαπεράσει! Απόλυτα και ολοκληρωτικά! Έχω γεμίσει σελίδες με σκέψεις που αποτυπώθηκαν από έρωτα τρελό, χωρίς όρια! Ακόμα και τραγούδια έγραψα.
Και άξιζε όλα αυτά και περισσότερα.
Γιατί έτσι με έκανε να αισθανθώ! Με μετέφερε σε άλλα χρόνια! Με ταξίδεψε! Με συγκίνησε!
Με έκανε να κλάψω! Και εκείνη έκλαψε για μένα!
Με έκανε να γνωρίσω τον έρωτα! Τον αληθινό έρωτα!
Την έκανα και να αισθανθεί κι εκείνη τα ίδια συναισθήματα! Η κάθε εκείνη..
Ο έρωτας, είναι θείο δώρο! Και ο έρωτας είναι παιδί της αγάπης!
Μην περιμένεις να είμαι κάποιος χωρίς παρελθόν! Έχω παρελθόν, και μάλιστα βαρύ, γεμάτο!
Αλλά αυτό το παρελθόν είναι σημαντικό! Για έναν λόγο και μόνο! Γιατί δεν ενθουσιάζομαι εύκολα πια! Γιατί δεν αποδέχομαι το μέτριο ως ικανοποιητικό!
Αλλά το πιο σημαντικό! Το παρελθόν μου με οδήγησε να έρθω πιο κοντά σε σένα! Γιατί σε αναγνώρισα!
Σε αναγνώρισα! Σε ξεχώρισα! Σε διεκδίκησα!
Γιατί το παρελθόν είναι οδηγός για το μέλλον, κι εγώ θέλω ένα μέλλον, μόνο με εσένα.
