Δεν είναι λέξη η φιλία, είναι η οικογένεια που διαλέγεις

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Όταν για άλλους είναι απλά μια λέξη, για μένα είναι η δεύτερη οικογένεια που διαλέγεις. Είναι αυτή η τρισύλλαβη λέξη, που περικλείει όλα τα συναισθήματα που μπορείς να εκφράσεις με λόγια και πράξεις. Είναι όλα τα παράπονα, που μπορείς να της προσάψεις. Όλα τα κομπλιμέντα που μπορείς να κάνεις και όλα τα πονηρά σου μυστικά και απόκρυφα, που δε μπορείς να πεις με τόση άνεση σε κανέναν. Είναι η λέξη που χωράει όλα τα σ’ αγαπώ του κόσμου, που μπορεί να μην ειπωθούν ποτέ, αλλά οι πράξεις θα δείξουν την υπόστασή της.

Είναι τόσο σύντομη η προφορά της και τόσο μεγάλη η αξία της, που στα δύσκολα, στα ανείπωτα, είναι εκεί χωρίς να τη φωνάξεις. Είναι δίπλα σου, να σου κρατά το χέρι. Να ακούει το πόνο σου, που βγαίνει από τα σωθικά σου, χωρίς να ακουστεί μιλιά. Είναι αυτή που δε μπαίνει σε ταμπέλες, δε κρεμιέται σε βιτρίνες καταστημάτων και δε χωράει σε κουτιά με χρυσό περιτύλιγμα. Απλά υπάρχει γύρω σου, σκορπισμένη παντού.

Μερικές φορές, το ξέρω, παίζει το ρόλο του ακροατή, του ήρωα του αφανή και του θεατή, που παρακολουθεί τη παράσταση από τα παρασκήνια. Μηνχαλιέσαι, κι αυτό φιλία λέγεται. Απλά ξεκουράζεται για λίγο, για να μπορεί να συνεχίσει. Η έννοια της όμως παραμένει, εκεί, σταθερή και αλώβητη.

Είναι η λέξη που αντέχει στο χρόνο. Δε σπάει, δε συρρικνώνεται στις καταστάσεις, δεν εξασθενεί με τον καιρό, απλά θεριεύει μέρα με τη μέρα. Έχει τόσα πολλά να σου μάθει και άλλα τόσα να σου δείξει, αρκεί να είσαι τυχερός και να τη συναντήσεις στο διάβα σου.

Είναι σπάνια, ξεχωριστή, μοναδική και βρίσκεται κάπου ανάμεσα σε όλους. Στο χέρι μας είναι αν θα τη κρατήσουμε, θα τη πετάξουμε ή θα τη ξεχωρίσουμε σε ένα πλήθος γεμάτο από κομπάρσους.
Η λέξη φιλία χτίζεται, συντηρείται, αναγεννιέται από λάθη και πάθη, που σου σημαδεύουν τη ζωή. Είναι έξυπνη και φανερώνεται όταν τη χρειάζεσαι, όταν την έχεις ανάγκη, να χαρεί με τη χαρά σου και να λυπηθεί με τη λύπη σου. Γνωστοί, σίγουρα υπάρχουν παντού, φίλοι όμως, μόνο δίπλα μας!