Δεν σταμάτησε να νοιάζεται, αλλά σταμάτησε να περιμένει!

Γράφει η Έφη Παναγοπούλου 

Το μεγαλύτερο προνόμιο, το μεγαλύτερο καλό που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας, είναι η ψυχραιμία!
Όποιος έχει χάσει λεφτά δεν έχει χάσει τίποτα. Όποίος έχει χάσει ένα φίλο έχει χάσει κάτι. Όποιος χάνει την ψυχραιμία του χάνει τα πάντα! 

Και εσύ έχανες συχνά την ψυχραιμία σου, είτε δυνατά είτε σιωπηρά με μεγάλη βαβούρα στο μυαλό σου..
Πόσες φορές την έκανες να χάσει και εκείνη τα λογικά της; Να μη σκέφτεται με την καρδιά και να την κατακλύζει η οργή;
Πόσες φορές σου είπε να σκεφτείς και δεν την άκουσες; 
Να φιλτράρεις αυτά που ακούς από τους γύρω σου..
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός και ό,τι ακούς δεν είναι πάντα αλήθεια!

Πόσες φορές άκουσες πράγματα που δεν την ρώτησες και πίστεψες τα τέρατα του μυαλού σου, άνοιξες την πόρτα στους δράκους σου..

Τους καλοδέχτηκες και την άφησες μόνη της!
Δεν σκέφτηκες ούτε μια στιγμή ότι αυτή είναι εκεί και θα είναι εκεί, γιατί σε νοιάζεται..

Δεν σε αγαπάει με την αγάπη που χάνεται στο χρόνο! Άλλοτε έχανες την ψυχραιμία σου με φωνές και προσβολές..

Τότε οι δράκοι του μυαλού σου έπαιρναν τα ηνία κάθονταν σε ένα μεγάλο θρόνο, κι εκείνη απλά σε άκουγε να παραληρείς!  Δεν σε έδιωχνε αλλά σιωπούσε..

Την κατάκλυζε η οργή αλλά ήταν εκεί , όταν τα βράδια ένιωθες μόνος..
Όταν αναζητούσες ξένες αγκαλιές! Όταν σιωπούσες, εκείνη ήταν εκεί! 

Και όταν πια το νοιάξιμο έγινε στεναχώρια, έβαλε μπροστά την ψυχραιμία! Έκανε την βαβούρα του μυαλού της να σκάσει! Σταμάτησε να έχει εικόνες δικές σου στο μυαλό της!

Δεν σταμάτησε να νοιάζεται, αλλά σταμάτησε να περιμένει!

Έκατσε στην ακρούλα της αναπόλησε τα καλά μαζί σου κι έδιωξε μακριά όλα τα κακά!

Και σε αποχαιρέτησε χωρίς βαρυγδουπες δηλώσεις.. Χωρίς αντίο