Γράφει η Μαρία Αρφαρά
Γεννήθηκα σε έναν κόσμο περίεργο. Αλλιώς τον είχα ονειρευτεί!
Ονειρεύτηκα την αγάπη να κυριαρχεί σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις!
Ονειρεύτηκα τον σεβασμό προς τον συνάνθρωπο ,υποχρέωση όλων.
Ονειρεύτηκα η ευγένεια να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Ονειρεύτηκα η ευγνωμοσύνη, η εκτίμηση, η αξιοπρέπεια να είναι συνώνυμο του χαρακτήρα όλων μας!
Αντί αυτού, βλέπω έναν κόσμο αλλιώτικο. Η κοροϊδία, η κακία ,το συμφέρον, η καχυποψία κυριαρχούν. Βλέπω ανθρώπους να είναι καλοί ηθοποιοί στην καθημερινότητά τους . Παίζουν τέλεια τον ρόλο τους, προστατεύοντας περίτεχνα το σκοτάδι που καλύπτει την ψυχή τους. Άνθρωποι που μπροστά μου δε διστάζουν να με επαινούν ενώ πίσω από την πλάτη μου με καρφώνουν χωρίς δισταγμό. Άνθρωποι στους οποίους πρόσφερα απλόχερα αγάπη , ανθρωπάκια, άξιοι προς λύπηση.
Δεν γεννήθηκα τέλεια αλλά γεννήθηκα έχοντας στην καρδιά μου αρκετά αποθέματα αγάπης προς τον συνάνθρωπό μου.
Ευτυχώς δεν γεννήθηκα τέλεια και ούτε θα γίνω ποτέ! Ξέρω όμως να εκτιμώ, να σέβομαι, να αγαπώ! Ξέρω να αναγνωρίζω κάθε καλό που κάνει κανείς για μένα και προσπαθώ να το ανταποδώσω στο δεκαπλάσιο.
Δεν χρωστάω σε κανέναν. Αντίθετα πολλοί είναι εκείνοι που μου χρωστούν. Μια συγνώμη, μια αγκαλιά, ένα δάκρυ, ένα χαμόγελο, ένα ευχαριστώ. Εγώ δεν χρωστάω σε κανέναν. Το ξέρω πως ακούγεται εγωιστικό! Στο είπα όμως, δεν είμαι τέλεια, ούτε θέλω να γίνω. Δεν μπορώ άλλωστε να γίνω. Δεν θα μπω ποτέ σε καλούπια για να γίνω αρεστή.
Είμαι αυτή που είμαι και με αγαπώ με τα ελαττώματα και τις αδυναμίες μου. Μπορώ να κοιτάζω στα μάτια αυτούς που μου χρωστούν, ας τα κατεβάσουν αυτοί μόλις τύχει και με συναντήσουν. Αν βέβαια ξέρουν τι σημαίνει αξιοπρέπεια. Κι αν μεταφράζουν την καλοσύνη μου με τη λέξη αγαθοσύνη, εγώ δεν πρόκειται να αλλάξω.
Ξέρω να αμύνομαι. Ξέρω να απομακρύνω ανθρώπους από τη ζωή μου με απίστευτη ευκολία. Αν αυτό το θεωρείς αγαθοσύνη, μάλλον δεν γνωρίζεις τι σημαίνει ζωή. Δεν έχεις δώσει, δεν έχεις πληγωθεί, δεν έχεις αγαπήσει, κι ας μην είσαι τέλειος…όπως δεν είμαι κι εγώ.