Δοκίμασες ποτέ, να ακούσεις περισσότερο και να μιλήσεις λιγότερο;

Γράφει η Κατερίνα Μίσσια 

Ρε συ πως γίνεται ακόμα κι όταν είσαι στα καλύτερα σου, κάποιος να έχει να πει κάτι αρνητικό;

Πόσο περισσότερο όταν είσαι στα χειρότερα σου, για να μην πω στον πάτο.
Και ξέρεις ε, όταν σε βλέπουν στον πάτο έχουν να πουν πολλά αλλά κανείς δεν θα απλώσει το χέρι να σε τραβήξει απο εκεί μέσα.
Ο πάτος τους βολεύει. Βολεύει γιατί σε βλέπουν καλύτερα. Σε βλέπουν ευθεία απο τον απέναντι πάτο τους, γιατί αλλιώς πονάει ο αυχένας τους να κοιτάζουν ψηλά.
Αχ πόσο δεν με ενδιαφέρει η γνώμη σας.
Πόσο χεστηκα αν το έχεις περάσει κι εσύ!
Αν το έχει περάσει ο γνωστός του γνωστού σου.
Αλήθεια εσένα σε βοήθησε κανείς;
Ζήτησες βοήθεια; Γιατί εγώ δεν ζήτησα βοήθεια και φυσικά δεν ζήτησα τη γνώμη σου.
Αλλά οοοοοχι εσύ θα πεις αυτό που πιστεύεις και το πιστεύεις περισσότερο κι απο το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου(γιατί λες και τον ήξερες τον Λάζαρο; ) Όχι. Αλλά εμένα με ξέρεις. Και με ξέρεις καλύτερα και απο τη μάνα μου.
Και τώρα που είπαμε μάνα. Άκου να σου πω ρε φίλε…συμβουλές μόνο απο τη μάνα μου που έφτυσε αίμα να με γεννήσει, να με μεγαλώσει και καλώς ή κακώς της έχω και μια αδυναμία για να μην πω υποχρέωση και οφείλω να ακούσω τη γνώμη της. Και η απόφαση στο τέλος πάλι δική μου θα είναι. Εσύ τι μου είσαι; Δεν θυμάμαι…

Με είδες, κατάλαβες πως δεν είμαι στα καλύτερα μου κι αντί όπως λες, θες να με ακούσεις, λες αμέσως τη γνώμη σου.
Ξέρεις πολλές φορές δεν χρειάζομαι τη γνώμη σου. Χρειάζομαι μόνο έναν ακροατή. Έναν καλό ακροατή.
Ξέρεις γιατί ο Θεός μας έδωσε δυο αφτιά και ένα στόμα;
Για να ακούμε περισσότερο και να μιλάμε λιγότερο.
Κι εσύ; Εσύ τι έκανες σήμερα; Μίλησες και μίλησες πολύ. Ενώ εγώ ήθελα απλά να με ακούσεις.
Κι εσύ με άκουσες για λίγο κι ένιωσα πως χάρηκες με τον δικό μου πόνο.
Κι ένιωσες δυνατός.
Γιατί ο πόνος του άλλου σε κάνει δυνατότερο;

Οπότε άσε με στην τρέλα μου, στα πάνω και στα κάτω μου και μην ξεχάσεις πως όταν θα σε πονέσει ο αυχένας για να με κοιτάς απ’τα χαμηλά, εγώ θα σκύψω να σε σηκώσω…γιατί εγώ θα ανέβω…αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τον πάτο που συναντηθήκαμε, ακόμα κι αν εσύ πίστευες πως μπορούσα να δω μόνο τις σόλες των παπουτσιών σου.