Γράφει η Ρουλα Παγιαλάκη
Κύκλους έκανε η ζωή μας.
Κύκλους γύρω από μας, κύκλους μέσα μας, κύκλους πάνω μας.
Και εμείς καθόμαστε και παρατηρούσαμε ή μπαίναμε στον χορό τους.
Άλλες φορές με φόρα, άλλες σαν μαριονέτες, άλλες αφήναμε να μας παρασύρουν στην δίνη τους.
Κύκλους έκαναν οι ζωές μας και μας έφερναν πιο κοντά, ή μας απομάκρυναν χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε τον λόγο.
Πολλά τυχαία γεγονότα, πολλές συμπτώσεις, που όλα έρχονταν να γίνουν κομμάτια του ίδιου παζλ.
Σαν μια καλοστημένη σκακιέρα έμοιαζαν όλα, με τις κινήσεις τόσο σωστά μελετημένες.
Όλες εκτός από την κίνηση ματ.
Πολύς εγωισμός, πολλή ένταση, πολύ πάθος, πολύς ανταγωνισμός.
Τόσος που κάνεις δεν έπαιρνε το ρίσκο να ανοίξει ή να κλείσει τους κύκλους.
Και τώρα;
Τώρα στο σημείο μηδέν.
Εκεί από όπου ξεκινήσαμε.
Δύο ερωτευμένοι ή δύο άγνωστοι που τυχαία συναντήθηκαν.
Δύο άνθρωποι που μοιράστηκαν πολλά ή δύο άνθρωποι που φοβήθηκαν το μαζί.
Κανείς ποτέ απο τους δύο μας δεν θα μπορέσει να απαντήσει.
Αφήσαμε τους κύκλους απλά να εφάπτονται χωρίς να τους κάνουμε ομόκεντρους.
Αφιερωμένο..
