Γράφει η Οδύσσεια
Γεννήθηκα κορίτσι κι έμαθα από νωρίς ότι το να είσαι κορίτσι στον κόσμο αυτόν δεν το λες και τύχη .
Κατάλαβα γρήγορα πως τα δικαιώματα μου ήταν περιορισμένα και οι υποχρεώσεις μου πολλές .
Έπρεπε να είμαι καλή , όμορφη, ευγενική , πρόσχαρη , να ακούω και να σέβομαι τους μεγαλύτερους, να δίνω πάντα το καλό παράδειγμα, να είμαι καλή μαθήτρια, να μάθω νωρίς να κάνω τις δουλειές του σπιτιού, να τακτοποιώ τα πράγματα μου, να είμαι υπομονετική με τα αγόρια αδέρφια μου και να δείχνω κατανόηση στην ατίθαση φύση τους.
Αυτά γι αρχή και πάμε παρακάτω …
Στην εφηβεία μου να νιώθω ντροπή για τα χαρακτηρίστηκα του φύλου μου , για τις καμπύλες ή το στήθος μου, ντροπή και αν μου άρεσε ένα αγόρι και του το έδειχνα γιατί «τα καλά κορίτσια δεν κάνουν τέτοια πράγματα», ντροπή και για τη σεξουαλικότητα μου, που όσο κι αν προσπαθούσα δεν μπορούσα να κρύψω ή αν δεν ήμουν έτοιμη να προχωρήσω σε μια ολοκληρωμένη σχέση, είχα πρόβλημα και αυτό δεν ήταν φυσιολογικό.
Όταν θύμωνα δεν είχα δικαίωμα να εκφράσω τον θυμό μου «πώς μιλάς έτσι κορίτσι πράμα , σα δε ντρέπεσαι»;
Κι όταν ήθελα να μείνω αργά το βράδυ με τους φίλους μου «βλέπεις καμιά καλή κοπέλα έξω τέτοια ώρα»;
Και έφτασα σε ηλικία γάμου είχα περάσει τα τριάντα και οι φίλες μου είχαν παντρευτεί.
«Δε βαρέθηκες να κοιμάσαι με τον έναν και με τον άλλον»;
Ενώ τα αδέρφια ή οι συνομήλικοι φίλοι μου, έψαχναν ακόμα να βρουν την κατάλληλη για οικογένεια .
Για να είμαι καλή, έπρεπε να είμαι άβουλη χωρίς θέλω, χωρίς όνειρα. Τ α όνειρα μου έπρεπε να περιορίζονται στα ωραία νύχια και μαλλιά, έπρεπε να ζω για να αρέσω στους άντρες για να με διαλέξει ο καλύτερος.
Ε λοιπόν σας βαρέθηκα !
Σιχάθηκα να διεκδικώ το δικαίωμα μου να είμαι άνθρωπος , σιχάθηκα τα πρέπει και τα μη σας.
Σιχάθηκα την ηθική σας, που θεωρεί το βιασμό πράξη αγάπης και την κακοποίηση πράξη συμμόρφωσης .
Σιχάθηκα, να πρέπει να κρύβω την ανάγκη μου για σεξ γιατί εσείς νομίζεται πως είναι ντροπή .
Σιχάθηκα, να προσπαθώ να σας αποδείξω ότι είμαι ικανή και ότι αξίζω τη θέση εργασίας και το μισθό μου.
Σιχάθηκα, να πρέπει να σας πω ότι η μητρότητα είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο και όταν καταρρέω είναι φυσιολογικό και δεν είμαι κακή μητέρα .
Σιχάθηκα, να μεγαλώνουν ακόμη γενιές αντρών και γυναικών και να μην έχουν καταλάβει ότι μόνο ο σεβασμός και η πραγματική ισότητα θα φέρει την ισορροπία και στα δυο φύλα .
Γι αυτό λοιπόν τώρα που μεγάλωσα και δεν έχω κανέναν σας ανάγκη μπορώ να φωνάξω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου :
«Είμαι Γυναίκα και είμαι Περήφανη»!
Comments are closed