Γράφει η Πράξια Αρέστη
Τι κι αν πέρασε ακόμη ένας χρόνος τόσο γρήγορα. Τι κι αν το 2022 μοιάζει να διήρκησε όσο κι ένα ανοιγόκλεισμα του ματιού, είναι τελικά ευλογία να μεγαλώνεις, να είσαι υγιής, να ζεις.
Κι είναι ακόμη τόσες θάλασσες που δεν ταξιδέψαμε και τόσα ηλιοβασιλέματα που δεν είδαμε και με ρωτάς τι μου δίνει ελπίδα στη ζωή.
Κι αν δυσκολεύεσαι να βρεις τη χαρά στη ζωή, κάνε μια βόλτα σε ένα θάλαμο καρκινοπαθών και θα νιώσεις ευγνώμων για το κάθε λεπτό. Κι αν πιστεύεις ότι η ελπίδα πέθανε, άκου το γέλιο ή το τραγούδι ενός παιδιού.
Κι αν δεν πιστεύεις στον έρωτα πώς περιμένεις να τον βρεις; Ακόμη και μπροστά σου να ήταν δε θα τον αναγνώρισες.
Η Επίδαυρος είναι μικρή και δεν χωράει τόσους δραματικούς. Είναι της μόδας να βολεύονται οι άνθρωποι στη μιζέρια και να δηλώνουν όλη μέρα αδικημένοι και θύματα στα κοινωνικά δίκτυα από ένα καναπέ αντί να βγουν έξω και να βρουν τη δύναμη να ξαναζήσουν μετά από κάθε αναποδιά.
Οι μέρες περνάνε γρήγορα γι’ αυτό φρόντισε να περνάνε όσο πιο ευχάριστα γίνεται μακριά από κόμπλεξ, μικροπρέπειες, κακίες και εγωισμούς. Η ζωή είναι μικρή γο’ αυτό έχει τόσο μεγάλη αξία, γι’ αυτό αξίζει κάθε στιγμή να τη ζεις.
Αν είναι να κάνω μια ευχή για το 2023 είναι να μας έρθει με λιγότερο πόνο και περισσότερη αγάπη. Να μας βρει πιο δυνατούς και λιγότερο παθητικούς και αρνητικούς.
Αυτός ο χρόνος θα μας βρει μεγαλύτερους και ναι είναι χάλια το να γερνάς όσες φιλοσοφίες κι αν λέμε, σκέψου όμως, πώς για να γερνάς σημαίνει πώς είσαι ακόμη ζωντανός ένα κάποιοι άλλοι δεν κατάφεραν ποτέ να φθάσουν στην ηλικία σου. Σκέψου πώς αν μεγαλώνεις σημαίνει πώς έχεις ακόμη χρόνο να φτιάξεις τον εαυτό σου, να ζήσεις πιο όμορφες στιγμές και να αγαπήσεις.
Είναι ευλογία που φθάσαμε ακόμα μια πρωτοχρονιά. Ας πιούμε πρώτα σε αυτό λοιπόν, και μετά ας πούμε σε αυτούς που αγαπάμε πόσο τους αγαπάμε, τώρα όσο ακόμη προλαβαίνουμε.
Καλή Χρονιά!
