Είσαι ο εαυτός σου ή αυτός που θέλουν οι άλλοι να βλέπουν;

Γράφει η Μαρίνα Κρητικού.

Πολύ συχνά στη ζωή μας αναγκαζόμαστε να φοράμε “μάσκες” στη συναναστροφή μας με τους άλλους ανθρώπους. Οι μάσκες μπορεί να έχουν διάφορα πρόσωπα, να είναι μόνιμα χαμογελαστές και γενικά να κινούνται σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο, το οποίο απέχει πολύ από τη δική μας πραγματικότητα. Τι μας αναγκάζει να τις φοράμε όμως; Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε απλά ο εαυτός μας, αλλά πρέπει να προσποιούμαστε κάποιον άλλον;

Το πιο θλιβερό και λυπηρό ίσως με αυτές τις μάσκες, είναι ότι έχουν γίνει τόσο πολύ ένα με εμάς που σχεδόν έχουμε ξεχάσει ότι τις φοράμε. Έχουμε μπει για τα καλά στο “πετσί του ρόλου” και έχουμε αφήσει πίσω την αυθεντικότητα και τη γνησιότητα μας. Τι θα γίνει αν ποτέ αποφασίσουμε να τις βγάλουμε; Το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα ξέρουμε πώς να φερθούμε, καθώς δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε. Οι μάσκες αυτές μας έχουν απομακρύνει πολύ από αυτό που πραγματικά είμαστε, ώστε να θεωρούμε οικείο το προσποιητό και ξένα τα δικά μας κομμάτια.

Πού να βρίσκεται άραγε η ρίζα του “κακού”; Πού μάθαμε ότι για να επιβιώσεις στη ζωή και για να νιώθεις ότι ανήκεις κάπου πρέπει να φοράς μόνιμα μια μάσκα; Η οικογένεια μας και τα βιώματα της παιδικής μας ηλικίας μας το έμαθαν καλά αυτό. Αρχικά για να είμαστε το “καλό παιδί” και συνεπώς για να κερδίσουμε την αποδοχή των γονιών μας έπρεπε να έχουμε μια ορισμένη συμπεριφορά. Αν απλά ήμασταν αυθόρμητοι και κάναμε κάτι που δεν ήταν αποδεκτό από την οικογένεια μας, αμέσως η αντίδραση τους εμπεριείχε την απόρριψη. Το μάθημα που πήραμε καλά ήταν ότι για να μας αποδεχτούν τα πιο σημαντικά πρόσωπα της ζωής μας, οι γονείς μας, έπρεπε να είμαστε όπως μας ήθελαν εκείνοι.

Όμως και οι ίδιοι οι γονείς μας δεν μας έδωσαν με το παράδειγμα μας να καταλάβουμε ότι για να μπορέσουμε να ενταχθούμε στο κοινωνικό σύνολο και να ανήκουμε σε μια ομάδα, θα έπρεπε να συμβαδίζουμε με τους κανόνες της; Οποιαδήποτε παρέκκλιση, μπορεί να σήμαινε ότι αυτόματα γινόμασταν το μαύρο πρόβατο και η κατάληξη ήταν ο εξοστρακισμός. Οι γονείς μας φορούσαν και οι ίδιοι την δική τους μάσκα, καθώς έπρεπε να προλάβουν τυχόν κουτσομπολιά! “Πρόσεξε τι θα πει ο κόσμος!”, μια φράση που έχει στοιχειώσει το μυαλό πολλών από εμάς κάνοντας μας να αναθεωρούμε τις επιλογές μας σε πολλούς τομείς της ζωής μας.

Ας αναλογιστούμε μήπως έχει έρθει η ώρα να βγάλουμε πια τη μάσκα που φοράμε και να ανακαλύψουμε τι καλό κρύβεται από κάτω; Αξίζει να μάθουμε, σε όποια ηλικία και αν είμαστε, να εμπιστευόμαστε περισσότερο τον εαυτό μας και τις ικανότητες μας και να βρούμε ανθρώπους που θα μας αγαπήσουν γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε και όχι γι’ αυτό που θα θέλανε να είμαστε!

LoveLetters