Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
-Θα μου δώσεις μία δεύτερη ευκαιρία;
-Όχι και να φέρεις πίσω και την πρώτη.
Γιατί δεν την άξιζες, όσο και αν είχα ανάγκη να το πιστέψω.
Γιατί την πέταξες και αυτή στα σκουπίδια ,όπως πέταξες και όλα τα άλλα.
Γιατί δεν ήταν η ευκαιρία που πραγματικά ζητούσες, άλλα να ταΐσεις τον εγωισμό σου.
Όχι, γιατί όσες ευκαιρίες και αν σου δώσω, όλες θα πάνε χαμένες.
Όχι, γιατί ο άνθρωπος δεν αλλάζει τελικά, όσο και αν θέλει να πιστεύει το αντίθετο.
Όχι, γιατί το μόνο θύμα στην ιστορία είναι η δική μου αξιοπρέπειά.
Όχι, γιατί ευκαιρία που δεν εκτιμάται ,δεν αξίζει και να δίνεται.
Όχι, γιατί η αχαριστία δεν έχει όριο και ταβάνι.
Δεν θα έχει άλλη ευκαιρία, ούτε τώρα, ούτε ποτέ, γιατί ήταν τελικά οι προσδοκίες μου μεγάλες και εσύ λίγος.
Δεν έχει άλλη ευκαιρία.
Τέλος.
Στους ανθρώπους δίνουμε πάντα δύο ευκαιρίες.
Μία να μας γνωρίσουν και μία να μας χάσουν από την ζωή τους.
Ο καθένας αποφασίζει ποια ευκαιρία του θα πάρει.
Εσύ διάλεξες την δεύτερη.
Με έχασες.
Ας πρόσεχες.
Εγώ γύρισα ήδη την σελίδα.
Αφιερωμένο..
