Εγώ τον έρωτα, τον θέλω αμαρτωλό κι αλήτη

Γράφει ο Γιώργος Καραγεώργος

Πφφφ, σας βαριέμαι!
Κι αφήνω τους δήθεν “τέλειους” έρωτες, για τις σπουδαίες αφεντιές σας, τα αγρατσούνιστα κορμιά για τις μεγάλες σας βιτρίνες, και τα ατσαλάκωτα ολομέταξα σεντόνια, κι αυτά σας τα αφήνω, για να στολίζουν τα ακριβά σας τα κρεβάτια της ανίας.
Τις συνουσίες από καθήκον, κι αυτές σας τις αφήνω, τις δίχως πάθη και τις δίχως πόθους συνουσίες σας, ούτε που θέλω να τις ακούω.

Σας τους χαρίζω τους τρόπους τους κάλους των κολεγίων, τα καθώς πρέπει τα φιλιά, τα χλιαρά τα χάδια, κι όλα τα βλέμματα που δεν έχουνε φωτιές κι αστραπές, σας τα χαρίζω.
Σας τις δωρίζω όλες τις νύχτες που κοιμάστε στις μεριές σας, και τις καρδιές σας που χτυπάνε σιγανά, σας τις δωρίζω.

Με ανακατεύουν τα μαλλιά τα χτενισμένα, τα μακιγιάζ σας που μένουνε απείραχτα, και τα σατέν πάντα στην θέση τους εσώρουχα, με ανακατεύουν.
Κι οι επαφές από ανάγκη κι από πρέπει, επίσης χάρισμα σας!
Τα ξεχασμένα βογκητά, τα ουρλιαχτά που έχουν σωπάσει, και τις μικρούλες τις ανάσες, κι αυτές σας τις χαρίζω…

Εγώ τον έρωτα τον θέλω έναν αλήτη!
Γιατί αν δεν “σκοτώσεις” κι αν δεν “σκοτωθείς”, αν δεν μελανιάσεις κι αν δεν μελανιαστείς, αν δεν ματώσεις κι αν δεν ματωθείς, αν δεν σου παραδοθούν κι αν άνευ όρων δεν παραδοθείς, δεν κάνεις έρωτα.
Αν δεν τα δώσεις όλα κι αν πίσω δεν στα επιστρέψουνε, αν δεν σημαδέψεις κι αν δεν σημαδευτείς, αν δεν “πεθάνεις” κι αν δεν “αναστηθείς”, δεν είναι έρωτας.
Αν δεν καταθέσεις ψυχή κι ιδρώτα στα σεντόνια σου, αν οι σκέψεις δεν είναι βρώμικες κι οι πράξεις κολασμένες, νομίζεις πως είναι έρωτας.
Αν δεν τρέμεις στην κορύφωση, αν δεν σου κόβονται ανάσες και ποδάρια, αν μπορείς να πνίξεις τις κραυγές σου, κι αν δεν καυλώσει και το τελευταίο κύτταρο σου, τσάμπα μιλάς για έρωτα.
Αν δεν ποθήσεις κι αν δεν ποθηθείς, αν το μυαλό σου δεν μπορέσουν πρώτα από όλα να σου το πηδήξουν, κι αν δεν πηδήξεις κι εσύ ένα μυαλό, δεν γίνεται έρωτα καημένε μου, μην ξεγελιέσαι και να μην έχεις αυταπάτες, μια ανάγκη σου καλύπτεις, μια συνουσία βαρετή κι ανιαρή άπλα συμβαίνει.

Σας τις χαρίζω λοιπόν τις βαρετές κι ανιαρές σας συνουσίες, εγώ τον έρωτα τον θέλω αμαρτωλό, τον έρωτα τον θέλω να είναι αλήτης!