Εγώ τον έρωτα, τον κοιτάω στα μάτια!

Γράφει η Τζένη Γιαννοπούλου

Να σου πω κάτι ρε φίλε; Όσο κι αν πληγώθηκα, όσο κι αν προδόθηκα, όσο κι αν πίστεψα κι έπεσα έξω, εγώ κάτω δε το βάζω! Και ξέρεις γιατί; Γιατί εκεί έξω μπορεί να υπάρχουν οι σκάρτοι, οι απαίσιοι, οι τοξικοί άνθρωποι, αλλά υπάρχουν και κάτι άλλοι, ντόμπροι, ξηγημένοι χαρακτήρες!! Λιγότεροι ίσως αλλά υπάρχουν.

Και να σου πω και το άλλο; Εγώ δεν έμαθα να το βάζω κάτω στη ζωή μου! Ποτέ και για κανέναν! Μπορεί να λυγίζω, μπορεί να πέφτω κάτω, μπορεί να κλαίω, να χτυπιέμαι, αλλά ξανασηκώνομαι και προχωράω. Γιατί αυτό είμαι, αυτή είμαι! Τη ζωή αλλά και τον έρωτα, τα κοιτάω πάντα στα μάτια ρε!

Δεν κάνω εκπτώσεις, δεν κάνω παζάρια και δεν κάνω πίσω! Με τα λάθη μου, με τα πάθη μου, τα πλεονεκτήματα και τα κουσούρια μου! Μαθαίνω και βγάζω και πάλι το στήθος μπροστά, το κεφάλι ψηλά και πάω παρακάτω! Στα επόμενα! Στα καλύτερα!

Γιατί δεν έμαθα να βολεύομαι και να συμβιβάζομαι με τίποτε λιγότερο από αυτό που θέλω, αυτό που χρειάζομαι και αυτό που μου αξίζει! Κι όσο κι αν μου έχουν στρίψει το μαχαίρι στις πληγές μου εγώ τους κοιτάω χαμογελώντας, θεραπεύω τα τραύματα και τους αφήνω στη μιζέρια τους ρε!

Τολμάω, ρισκάρω, πέφτω, σηκώνομαι και τούμπαλιν! Γιατί δε μπορείς να ζητάς το απόλυτο, δε μπορείς να ζητάς το κάτι παραπάνω αν δεν κάνεις εσύ κάτι για αυτό. Δε θα σου έρθει από τον ουρανό ρε φίλε! Πληγώθηκες, ε και; Θα τους κάνεις τη χάρη να σε βλέπουν στα πατώματα;

Ε όχι ρε αδερφάκι μου εγώ δε θα τους την κάνω. Γιατί εγώ δε γεννήθηκα για να είμαι στα πατώματα, για κανέναν! Ακόμα και αυτούς που μου φέρθηκαν άσχημα στα μάτια τους κοιτάω, μέχρι να τους κάνω να χαμηλώσουν τα δικά τους από ντροπή. Κι αν δε τα χαμηλώσουν από έλλειψη τσίπας, δεν πειράζει. Δε με νοιάζει τι κάνουν αυτοί, με νοιάζει τι κάνω εγώ.

Κι εγώ τη χάρη να γίνω ένα με το πάτωμα δεν την κάνω σε κανέναν. Με αγαπάω το κατάλαβες; Άργησα, αλλά έμαθα να με αγαπάω. Και να με κοιτάω στα μάτια όταν κοιτάζω στον καθρέφτη. Και να κοιτάω όλο τον κόσμο στα μάτια γιατί δεν προσποιούμαι, είμαι αληθινή.

Και να κοιτάω τη ζωή στα μάτια και να την αρπάζω από τα κέρατα. Και να κοιτάω και τον έρωτα στα μάτια και να του λέω “εδώ είμαι, έλα πιάσε με αν μπορείς! Δε σε φοβάμαι!”