Εκείνη του άπλωσε το χέρι, κι εκείνος της εμπιστεύτηκε την ψυχή του.

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Ήταν εκείνος που είδε τη λάμψη στα μάτια της από τη πρώτη στιγμή, που την αντίκρυσε. Του άπλωσε το χέρι, και εκείνος ένιωσε τη ψυχή του να δραπετεύει ανάμεσα στις λέξεις, σα να άνοιξαν μεμιάς οι ουρανοί και έβρεξε ξαφνικά αέρας λύτρωσης και απελευθέρωσης.

Της εμπιστεύτηκε αμέσως τη ζωή του. Της έδωσε το κορμί του με το καιρό και της εκμυστηρεύτηκε όλες τις άσχημες στιγμές που πέρασε στο χρόνο μέχρι να τη βρει και να τη συναντήσει!

Πριν από εκείνη είχε παλέψει πολύ με τον ίδιο του τον εαυτό. Προσπάθησε να εξοστρακίσει όλα αυτά που την είχαν πληγώσει επιστρατεύοντας τη δύναμη που έκρυβε μέσα του αλλά και τη τόλμη του για να μπορέσει ξανά να ερωτευτεί από την αρχή.

Είχε απογοητευτεί και αυτός από έρωτες φθηνούς, ανασφαλείς, αλλοπρόσαλλους και επίμονους που του στέρησαν τη χαρά, την ανεμελιά και την όρεξη που είχε για ζωή.

Είχε πληγωθεί σαν άμαθο λαβωμένο πουλί που του είχαν τσακίσει τα φτερά και είχε ορκιστεί στην αιώνια μοναξιά! Αποφάσισε να αποστασιοποιηθεί από ότι καινούριο έμπαινε στη ζωή του και να κρατήσει ότι είχε απομείνει ακόμα , γι’ αυτόν.

Είχε βάλει πλώρη για το δρόμο το μοναχικό , το δύσκολο, τον απόκοσμο και το γεμάτο πληγές από αγκάθια που ξεφύτρωναν από παντού!

Εκείνη όμως ήταν αλλιώς. Του άνοιξε το δρόμο ξανά με ένα ζεστό χαμόγελο, αθώο και βγαλμένο από τα βάθη της καρδιάς της. Πίστεψε στις λέξεις του και στα λόγια που έβρισκε να πει σα να βγαίναν από το δικό της ουρανίσκο!

Εξιλέωσε τον κόμπο που τον βάραινε και το έκανε να φύγει μακριά!
Τώρα δεν τον ακουμπούσε τίποτα πια! Ήταν εκείνη για αυτόν και εκείνος σίγουρος για εκείνη!

Κάθε σκιά εξαφανίστηκε, κάθε πίκρα γλύκανε με τα φιλιά της που άφηνε στο πρόσωπο του κάθε φορά που θα έβρισκε την ευκαιρία! Κάθε πληγή έκλεινε μαγικά με ένα της χάδι και κάθε της ανάσα του έδινε ξανά το οξυγόνο που ζητούσε και τη πίστη να προχωρήσει μαζί της ,μέχρι το τέλος!

Δε τον ένοιαζε πια αν πληγωθεί, γιατί είχε ήδη συμβεί στο παρελθόν, ούτε αν προδοθεί γιατί το είχε ήδη ζήσει στο πετσί του! Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν η στιγμή που την κρατούσε στην αγκαλιά του, και που ευχότανε να κρατήσει για πάντα!