Εκείνο το φιλί, που δεν διέγραψα.. αυτό ήσουν!

Γράφει η Γεώρα

Μη νομίζεις, όσο τα χρόνια ξεθωριάζουν η μνήμη στερείται αναζωπυρωμένα χρώματα.
Όσο τα χρόνια περνάνε τα συναισθήματα αλλάζουν. Πλατωνικά πλέον σε έχω κοντά μου και παλεύω να με πείσω πως θέλω να σε διαγράψω. Εξάλλου λένε όποιος θέλει να ξεχάσει μπορεί, πρέπει όμως να θέλει.
Και με ρώτησαν για εσένα. Μια μέρα μου είπαν καθαρά «Τι στον θυμίζει;» και αντί να πω «Τίποτα» απάντησα με μια ανάσα, «Εκείνο το φιλί που δεν διέγραψα!»
Το πρώτο ήταν, που είχε όλη τη λαχτάρα και τα επιτέλους του κόσμου. Και το τελευταίο που δεν γνώριζα πως θα ήταν το τελευταίο. Και χαμογέλασα πονηρά μέσα στην παραζάλη που φούντωσε τη μνήμη μου.
Κανένα φιλί σου δεν διέγραψα, απλά όλα τα όρισα σαν ένα! Γιατί είσαι το φιλί που δεν διέγραψα, που κατοικεί στα περασμένα και στη μνήμη μένεις πάντα σαν κύριο θέμα!