Εμπόριο η αγάπη, δεν γίνεται όσο η ψυχή μένει αγνή και πραγματικά ερωτευμένη. 

Γράφει ο Libertatem ExAnimo

Τα τελευταία χρόνια, είναι της μόδας να λέει μια γυναίκα όχι, στην γιορτή των ερωτευμένων. Υπάρχουν όμως κι εκείνες, που την γουστάρουν αυτή τη μέρα. Από εκείνα τα αγνά πλάσματα έμαθα.

Φυσικά ποτέ δεν θα είμαι σίγουρος για το τί πιστεύεις εσύ γι’αυτή τη μέρα.
Θυμάμαι πέρσι, που είδα έναν νεαρό να κρατάει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, το κοίταξε και χαμογέλασε. Θυμήθηκα κι εμένα στην ηλικία του. Ήξερα ακριβώς τί σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή και δεν σου κρύβω πως νοστάλγησα.

Νοστάλγησα, το πόσο ανυπόμονος ήμουν να τη δω και να της προσφέρω το τριαντάφυλλο.
Νοστάλγησα, το χαμόγελο στα χείλη μου, όταν η μορφή της πέρναγε μέσα από αυτό, όταν το κοιτούσα. 
Κι όμως, το κορίτσι, η γυναίκα που περίμενε αυτό το τριαντάφυλλο από εμένα, εκείνη τη μέρα με έκανε ευτυχισμένο λίγο παραπάνω από τις άλλες μέρες, αλλά και άντρα, για την υπόλοιπη ζωή μου.

Με έκανε να σκέφτομαι πως θα την κάνω αυτή τη μέρα, να μην είναι η μοναδική του χρόνου. Πως το κορίτσι μου, η γυναίκα μου, θα χαμογελάει περισσότερες φορές.

Αλήθεια, δεν σου λείπουν εσένα αυτές οι μέρες, που με ένα μόνο τριαντάφυλλο από το χαρτζιλίκι σου ή τον ελάχιστο μισθό σου, ένιωθες πως είχες τον κόσμο όλο; 

Κι όμως, το βλέπω στα μάτια σου, πως θα ήθελες να υπάρχει αυτή η μέρα, χωρίς να φοβάσαι να την αγαπήσεις φανερά. Χωρίς να προσπαθήσεις να την μηδενίσεις με δικαιολογίες.

Εμπόριο η αγάπη, δεν γίνεται όσο η ψυχή σου μένει αγνή και πραγματικά ερωτευμένη. 

Ξέρω, πως όσοι κοροϊδεύουν αυτή τη μέρα, ταυτόχρονα ψάχνουν και κάποιον να τους αποδείξει, ότι αυτή η μέρα, είναι η αφετηρία για τις επόμενες που έρχονται.

Να μένετε παιδιά στον έρωτα και την αγάπη. 

Γιατί όλοι το αξίζουμε. ΑΚΟΥΣ;!