Γράφει ο Χρήστος Κορφοξυλιώτης
Οι σχέσεις γενικά είναι δύσκολες, χρονοβόρες, επίπονες – ερωτικές ή μη. Δεν μπορούμε εύκολα να βγούμε από την ατομικότητά μας, όταν εισχωρούν αυτές στον κόσμο της ομαδικότητας. Φανταστείτε το όπως το να φύγουμε από το “εγώ” μας, ώστε να βάλουμε τον εαυτό μας να κατανοήσει – αν είμαστε άντρες – τη γυναικεία πλευρά και το ανάποδο.
Επίσης έχουμε γίνει πολύ ανταγωνιστικοί, δεν συμβιβαζόμαστε εύκολα.
Πώς τότε θα επιτευχθεί η σχέση; Τα δύο άκρα – αντίθετα να γίνουν ένα; Τα ομώνυμα και ετερώνυμα λειτουργούν το ίδιο σε μία σχέση, έχουμε δει να λειτουργούν σωστά και μη. Πάμε στις περιπτώσεις που υπάρχει δυσλειτουργία στη σχέση.
Προσπαθούμε με υπομονή, επιμονή -και τα δύο φύλα- να κάνουμε τα πάντα για να φτάσουμε στο τέρμα και να εξαντλήσουμε τα περιθώρια για να κρατηθεί μια σχέση. Όμως, καθότι δύο διαφορετικά φύλα είναι δύσκολη πάντα η χρυσή τομή. Βάλτε όμως, να είναι διαφορετική και η κουλτούρα του ενός από τα δύο φύλα, κοινωνικά, πολιτισμικά, εθνικά και θρησκευτικά;
Είναι δύσκολο για όλους, πιστεύω όμως ότι για το γυναικείο φύλο είναι πιο επίπονο. Πρέπει να πολεμήσει με τα πιστεύω της, την οικογένειά της, το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο που την περιβάλλει και με την ίδια τη σχέση. Το ίδιο και ο άντρας, αλλά η διαφορά είναι στην πατριαρχική φιγούρα που είναι πιο αυστηρή με την κόρη του, παρά με τον γιο.
Μετά στον\περίγυρο φιλικό, συγγενικό, αλλά και στα άλλα μέλη του συνόλου. Θα της προκληθούν πολλά ανάμεικτα συναισθήματα, καλά, κακά, επικίνδυνα, τελεσίδικα, αν αυτή η αγάπη είναι αποδεκτή ή απαγορευμένη.
Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα είτε να δυναμώνει η σχέση αυτή
ή να φτάνει σε ένα τέλμα. Όταν δύο διαφορετικές κουλτούρες που μπορεί να έχουν πολλά κοινά, όπως θρησκεία, ιστορία ή σύνορα, τα δύο άτομα έχουν να χωρίσουν θέματα αντιμετώπισης λόγω της διαφορετικής πολιτισμικής αντίληψης που έχουν οι δύο λαοί.
Αλλιώς λειτουργούν οι Έλληνες, αλλιώς οι Φιλιππινέζοι, οι Αφρικανοί, οι Ρώσοι κ.λπ. Αυτά τα θεματα καλείται το ζευγάρι να επιλύσει, τα ζητήματα της αντίληψης σκέψης, χρώματος, θρησκείας και νοοτροπίες που τους έχουν επιβληθεί από τα ήθη και έθιμα της χώρας του. Όταν βρουν μια κοινή γραμμή μεταξύ τους, τότε θα μπορούν να απομονώσουν όλους τους άλλους παράγοντες βήμα – βήμα, κάτι που δεν είναι εύκολο.
Διότι ο κάθε προβληματικός παράγοντας ενεργεί ταυτόχρονα και όχι μεμονωμένα. Που στο σημείο αυτό δε βοηθά τη σχέση, γιατί ο καθένας
τους καλείται να επιλύσει όλα αυτά μαζί και είναι συνήθως εδώ όπου γίνεται η ρήξη ή ενδυνάμωση της σχέσης. Μερικά παραδείγματα είναι “αυτή θα παρεις; Είναι μαύρη” ή “μα φαντάζεσαι τι παιδιά θα κάνετε; Εγκεφαλικό θα πάθουν οι παππούδες σου”.
Το θέμα είναι ότι μας λένε να μην είμαστε ξενοφοβικοί, μόνο όμως όταν δεν τους επηρεάζει.
Η πόρτα χτυπάει, το καρδιοχτύπι πριν ανοίξουν να δουν το “διαφορετικό φρούτο” που τους έφερε στο κατώφλι το τέκνο τους. Εκεί πρέπει να επιδείξουν αυτά με τα οποία τον γαλούχησαν. Αν οι ίδιοι δεν τηρούν αυτά τα οποία πρεσβεύουν και δεν τα κρατήσουν, πώς θα το αποδεχτεί η υπόλοιπη οικογένεια και μετέπειτα το κοινωνικό σύνολο;
Οι γονείς που είναι θεμελιώδεις και πρωταρχικοί πυλώνες κάθε κοινωνίας, που είναι αυτοί που δώσουν τα πρώτα μηνύματα στα παιδιά τους με όσα τους “δείχνουν” με τις καθημερινές τους πράξεις και αυτά που “λένε” μεταξύ τους αλλά και στα παιδιά τους. Αν στηρίξουν την επιλογή των παιδιών τους, θα έχουν καταφέρει πολλές ριζικές αλλαγές στην κοινωνία.
Ένα μικρό λιθαράκι, από την κάθε οικογένεια, θα γεννήσει νέα, σωστά μέλη που πολεμάνε για τη διαφορετικότητα, έννοια που στον 21ο αιώνα είναι πια καθημερινότητα. Αλλά όχι δεδομένη. Τότε μόνο θα πάψουν τα “Κακώς κείμενα” που κληρονομήσαμε από παλιά.
Η αγάπη γκρεμίζει σύνορα, προκαταλήψεις και πάει τον κόσμο προς την Αναγέννηση και όχι προς τον Μεσαίωνα.
Γονείς, βοηθήστε τα παιδιά σας να αγκαλιάζουν το διαφορετικό, γιατί όπως λένε, τα παιδιά μαθαίνουν νέα πράγματα ή ξεχασμένα στους γονείς και όχι οι γονείς σε εκείνα.
Μάθετε να αγαπάτε το διαφορετικό, γιατί έτσι αυτό θα αγαπήσει και εσάς.
Join the discussion