Γράφει η Αριάδνη.
“Γιατί έτσι”. Εξαιρετική απάντηση. Απελευθερωτική. Την ανακάλυψες όταν ήταν αδύνατο να χωρέσει στο μυαλό σου μια επώδυνη προδοσία. Ήταν πάρα πολύ όλο αυτό που είχε γίνει, για να το συλλάβει η λογική σου και να το αντιμετωπίσεις ψύχραιμα.
Δεν μπορούσες να το αντέξεις, ήθελες τον χρόνο σου. Έτσι έκλεισες μέσα σε ένα κουτάκι όλα τα αναπάντητα “γιατί” και τα μπερδεμένα συναισθήματα μαζί με τον πόνο που σου προκαλούσαν, και το καταχώνιασες κάπου στο βάθος του μυαλού σου. Αρκέστηκες στο “Γιατί έτσι” και μοναδικός σου στόχος ήταν να καταφέρεις να σταθείς στα πόδια σου και να συνεχίσεις.
Συναισθήματα είναι αυτά όμως, χαρά μου, όχι ρούχα να τα διπλώσεις και να τα λησμονήσεις σε ένα συρτάρι της ντουλάπας σου. Τα συναισθήματα παραμένουν ζωντανά μέσα σου, όσο κι αν εσύ προσπαθείς να τα ξεχάσεις κοιμίζοντάς τα. Και ξέρεις, φτάνει κάτι πολύ μικρό για να ξυπνήσουν. Ένα τραγούδι που χορεύατε μαζί, μια ταινία που είχατε δει στο σινεμά, μέχρι και η μυρωδιά από την φρεσκοαπλωμένη μπουγάδα της γειτόνισσας, που, για κακή σου τύχη, χρησιμοποιεί αυτό το απορρυπαντικό που είχες κι εσύ για να πλένεις τα ρούχα σας.
Και τότε το κουτάκι, που με τόση επιμέλεια είχες σφραγίσει και διπλοκλειδώσει, ανοίγει διάπλατα και σε κατακλύζουν όλα τα καταπιεσμένα συναισθήματα, όλος ο πόνος που προσπαθούσες να αποφύγεις. Ξαναζείς από την αρχή με κάθε λεπτομέρεια, ό,τι είχε γίνει και σε πιάνει το παράπονο για τον άδικο τρόπο που σου φέρθηκε. Γίνεσαι για άλλη μια φορά κομμάτια και μετά εξοργίζεσαι με τον εαυτό σου που ασχολείσαι ακόμη. Και σ’αυτά τα “γιατί” που έχουν στήσει πάλι χορό μέσα στο κεφάλι σου, έμαθες πια, και απαντάς με αυξανόμενο τσαμπουκά κάθε φορά: «Γιατί έτσι.»
Κι ο χρόνος περνάει κι όλο αυτό το σκηνικό επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Βλέπεις, είναι ένα παιχνίδι για γερά νεύρα και πρέπει να κάνεις υπομονή μέχρι να αποστασιοποιηθείς λίγο συναισθηματικά, μέχρι να νιώσεις δυνατή. Να νιώσεις δυνατή για να αρχίσεις δειλά-δειλά να “ξεκλειδώνεις” και μόνη σου τους δαίμονές σου. Να μετριέσαι με τις αντοχές σου και να τεστάρεις τις ισορροπίες σου.
Έχεις πλέον καταλάβει πως τα εκνευριστικά “γιατί” θα πάψουν να σε καταδιώκουν μόνο όταν θα βρεις τις πολυπόθητες απαντήσεις. Λένε πως τις βρίσκεις όταν πια δεν τις χρειάζεσαι. Εσύ όμως ξέρεις ότι πάντα θα τις χρειάζεσαι. Θα τις χρειάζεσαι για να ηρεμήσει το μέσα σου, για να κάνεις ειρήνη με τον εαυτό σου. Και θα τις βρεις· και τις απαντήσεις και την ψυχική σου ηρεμία. Άλλωστε η υπομονή είναι μία από τις αρετές σου και το πείσμα ανεκτίμητος σύμμαχος!
