Γράφει η Κρυστάλλω Αρχοντίδου
Σταμάτηα να σ’ αναζητώ, όταν κατάλαβα πως δεν μου ανήκεις. Ναι, δεν αφήνω κανέναν να περάσει πάνω απο εμενα. Όσα κι αν έδωσα, χαλάλι μα να θυμάσαι πως ειναι κύκλος η ζωή και ότι δίνεις, θα πάρεις. Έδωσες κακία, θα πάρεις κακία. Πλήγωσες; Θα πληγωθείς. Όλα κάνουν τον κύκλο τους, αλλά ο δικός μας κύκλος, έχει σβήσει πια το φως, και θα παραμείνει στο σκοτάδι. Γιατί πολύ απλά, κάποιους ανθρώπους τους μαθαίνεις όταν φύγουν απο τη ζωή σου.
Η αξία τους, φαίνεται στο τέλος και όχι στην αρχή. Εκεί είναι που πρέπει να πάρεις τη δύναμη και να προχωρήσεις. Αυτός ο άνθρωπος δεν ήτανε για σένα και δεν σου αξίζει.
Σου αξίζει κάτι που θα μπορεί να μείνει δίπλα σου, και να είσαι μια επιλογή μοναδική, κι όχι μια από τις πολλές. Η αλήθεια πληγώνει. Το ψέμα πάλι πληγωνει. Τι προτιμας; Μια αλήθεια να σε πληγώσει μια φορά ή ένα ψέμα και να σε πληγώνει κάθε μέρα; Εσύ διαλέγεις. Εσύ ορίζεις τι αξίζεις!
Στο χέρι σου ειναι να βρεις τον ήλιο στις άσχημες μέρες. Αυτοί που έρχονται στη ζωή μας ήξεραν τι νιώθουμε για αυτούς, θα έσπαγαν πόρτες να περάσουμε αντί να μας τις κλείνουν. Και έρχεται η ώρα που ξέρεις πια τι αξίζεις εσύ. Και καταλαβαίνεις πως, αξιζεις εσύ, και ο εαυτός σου. Κανενας άλλος. Να το θυμάσαι. Προχώρα, άνοιξε φτερά . Όσοι θέλουν θα ακολουθήσουν το μονοπάτι της καρδιάς σου…
