Γράφει η Ειρήνη Σταυρακάκη.
Κάθεται σκυφτός πλάι στο βράχο, με γόνατα ενωμένα κι αγκαλιά τα δυο του χέρια. Δεν είναι ανήσυχος όπως συνήθως. Είπε ν’ αλλάξει, να πορευτεί μαζί με το σκούρο μπλε του τοπίου.
– Τι μουσική σ’ αρέσει ν’ ακούς;
Δε μου αρέσει η μουσική. Μ’ αρέσει ο ήχος της θάλασσας μες στο στόμα του κοχυλιού που βουίζει και σου σπάει τα’ αυτιά. Μ’ αρέσουν ο ήχος του φιλιού και οι αγκαλιές που τάζει η θάλασσα στα καυτά απ’ τον ήλιο βότσαλα που τρελαίνονται στην πρώτη δροσερή επαφή. Και οι ήχοι που κάνουν οι βάρκες καθώς τρέχουν επιπόλαια πάνω στα κύματα. Και αυτά μ’ αρέσουν.
– Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα;
Το αγαπημένο μου χρώμα δεν είναι ένα αλλά πολλά. Μ’ αρέσει το λευκό φαγωμένο γυαλί που λαμπυρίζει μέσα στο νερό και χαμογελά στα πονηρά βλέμματα του ήλιου. Μ’ αρέσει και το καφετί χρώμα της άμμου με τους άσπρους, μαύρους και ροζουλί κόκκους που κολλάν στο δέρμα και σε πιάνει φαγούρα στα πόδια και μέσα απ’ το μαγιό.
– Πού θα ήθελες να ταξιδέψεις;
Κάθε μέρα ταξιδεύω. Τα ταξίδια με κάνουν να νιώθω πως δεν είμαι μόνος, με κάνουν να ζω. Να ζω και να σκέφτομαι πως κάθε μέρα έχει το δικό της προορισμό, τη δική της γλύκα ή πίκρα. Πόσες φορές δε γεύτηκες το παραπανίσιο αλάτι να καίει τη γλώσσα; Πόσες φορές έφαγες παραπάνω γλυκό της γιαγιάς κρυφά απ’ τους γονείς; Ακόμη και το τσάι που συνηθίζεις να παίρνεις στο μπαλκόνι έχει διαφορετική γεύση. Γεύση στυφή, σαν είσαι μόνος. Γεύση γλυκιά σαν είσαι με παρέα.
– Έχεις μια δυνατή ανάμνηση να μοιραστείς;
Οι αναμνήσεις είναι παλιά σκονισμένα βιβλία που κάθονται αραχνιασμένα σε στιβάδες πάνω σο ράφι. Βιβλία που έχεις διαβάσει ξανά και ξανά. Τα καινούρια βιβλία είναι μπροστά σου. Βιβλία δίχως εξώφυλλο που περιμένουν να τα χρωματίσεις. Σε περιμένουν να αράξεις σε ένα νησί και να γίνεις φωτογράφος. Αποτυπώνεις στο φακό στιγμές. Άλλες φωτεινές, ζωντανές. Άλλες θολές, σκοτεινές. Δε σε νοιάζει. Εσύ φωτογράφος, εσύ πρωταγωνιστής!
LoveLetters