Γράφει η Φλώρα Σπανού
Κράτα με κοντά σου και μη με αφήνεις, κράτα με.
Κράτα με στην αγκαλιά σου να νιώθω τη ζεστή σου ανάσα στον κόρφο μου καθώς μου ψιθυρίζεις στ’ αυτί λόγια γλυκά, τρυφερά άλλοτε παθιασμένα κι αγριεμένα.
Κράτα με τόσο κοντά σου που να μην μπορώ να πάρω αναπνοή.
Κράτα με και φίλα με όπως την πρώτη φορά και κάθε φορά σαν να ναι η τελευταία μας φορά.
Κράτα με για να μην ξεθωριάσει η μυρωδιά σου και μείνεις μόνο μία ανάμνηση όπως οι άλλοι.
Κράτα με να σε νιώθω δίπλα μου μόνο αυτό τίποτε άλλο.
Κράτα με και κάνε με δική σου για άλλη μία φορά και τούτο το πρωτόγνωρο πάθος που νιώθουμε να μείνει χαραγμένο στη μνήμη έως ότου σφαλίσουμε τα μάτια.
Κράτα με και ψιθύρισέ μου πως μ’ αγαπάς για ακόμη μία φορά.
Κράτα με και άκου τα κύματα της θάλασσας πως χτυπάνε στα βράχια.
Κράτα με από το χέρι να περπατήσουμε για μια ακόμη φορά πάνω στην άμμο με τα ακροδάχτυλά μας να χώνονται στην δροσερή άμμο και τους γλάρους να πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας κράζοντας δυνατά.
Κράτα με και χόρεψε μαζί μου εκείνο το μοναδικό κομμάτι που μου αφιερώνεις όταν δεν είσαι εδώ μαζί μου απλά για να ξέρω ότι είμαι στη σκέψη σου κάθε στιγμή.
Κράτα με και σήκωσε με ψηλά να ανταμώσει το βλέμμα μου το φως του ήλιου και τα μάτια μου να δακρύσουν από απέραντη ευτυχία.
Κράτα με και τρέξε μαζί μου να χωθούμε κάτω από ένα υπόστεγο καθώς δυναμώνει η βροχή κι εμείς γελάμε δυνατά σαν δύο μικρά παιδιά.
Κράτα με μέχρι να νιώσω τη λύτρωση εκείνη που αποζητά το κορμί μου καθώς χάνεται στη δίνη των φιλιών σου.
Κράτα με και κλείσε τα μάτια σου. Αφουγκράσου μονάχα τις αναπνοές μας έτσι όπως βγαίνουν ρυθμικά κάθε φορά που τα κορμιά μας γίνονται ένα.
Κράτα με μέχρι να μηδενιστεί η απόσταση που υπάρχει ανάμεσά μας.
Κράτα με σφιχτά κι όταν ο πόνος μου καίει τα σωθικά και σε χρειάζομαι πλάι μου όσο ποτέ.
Κράτα με και να ξέρεις πως κάθε φορά που με κρατάς εγώ σε αγαπώ όλο και πιο πολύ.
Ακόμη κι όταν υπάρχουν αδιάκριτα βλέμματα ακόμη κι όταν είμαστε μονάχα οι δυο μας εσύ πάντα να με κρατάς.
Μέχρι να μην υπάρχει αύριο, εσύ να με κρατάς.
Comments are closed